چرا سوارکاری ایران از سفر کره جنوبی برای شرکت در بازیهای آسیائی بازماند؟

 

آیا سوارکاران ما پس از شرکت در مسابقه های CSI  باکو، شایستگی خود را برای شرکت در مسابقه های بزرگ و در سطح جهانی ثابت نکردند؟؟

آیا جامعه سواری ایران پس از این سرمایه گذاری عظیم و بی سابقه روی این ورزش، صلاحیت این را نداشتند که سد قرنطینه را بشکند و بشکفد؟

کدام ورزش را سراغ دارید که کلیه هزینه ها در همه موارد را عهده دار شود و فقط پی حمایت باشد تا حقانیت خود را در میدانی آسیائی محک بزند؟ مگر هر که پای در عرصه ورزش می گذارد آرزوی نهائیش شرکت در بازیهای آسیائی و سپس المپیک نیست؟؟

تیم پرش و درساژ ایران مشتاقانه مشکلات اعم از مادی و معنوی را به جان خریدند تا شاید افتخار آفرین باشند و در ضمن با یک تیر دو نشان بزند، که مشکل شکستن سد زجر آور قرنطینه بود.

 کره جنوبی با اعزام نماینده و بازدید از مراکز اسبی کشور آمادگی خود را برای شرکت سوارکاران تیم های ملی پرش و درساژ در بازیهای آسیائی 2014 اعلام کرد، سوارکاران علاوه بر سرمایه گذاری اولیه از قبیل خرید اسب و زین و برگ..... هزینه های حمل را هم عهده دار شدند.

فدراسیون هم تلاش کرد، اما گوئی عده ای که پیرو ضرب المثل دیگی که........ هستند، ناجوانمردانه از پشت خنجر در گرده اسب و اسبداری کشور فرو کرده و حال به جشن و پایکوبی پرداخته اند که ......

روی سخنم با سوارکاران امضا کننده آن نامه سراپا دروغ و مشمئز کننده به سازمان ورزش و کمیته ملی المپیک است که درباره چگونگی انتخاب تیم درساژ و پرش با عنوان "هرکه پول دارد بفرماید تو" (نامه در فدراسیون است) است و همگان میدانند و خوب هم میدانند که سرچشمه اش کدام مکتب است. عزیزان، هیچگاه ملعبه دست هیچکس نشوید. عوامل پشت پرده وصاحب مکتب، شما را جلو میاندازند و خود به ریش جامعه سواری می خندند (چنانکه باعقب نگه داشتن درساژ تا کنون، خندیده اند) عزیزان پیشرفت جامعه سواری در گرو حل معضل قرنطینه است و شاید شما آن را عقب انداختید. امیدوارم فکر کنید با اسب و اسبداری کشور چه کرده اید!!!!!

 

مهدی جمشیدخانی
http://www.paddock.ir منبع : /