به گزارش ایسنا، پس از آنکه خبر65 رأس اسب با نژادهای مختلف در یک پرواز فرست کلاس آن هم توسط بزرگترین و گران ترین شرکت هواپیمایی اروپایی یعنی لوفتهانزای آلمان به ایران وارد شد، نه تنها رکوردی در حمل و نقل اسب برای آن شرکت به شمار می رفت بلکه در اذهان عمومی اینگونه جا افتاد که این اسب ها که چندین هزار یورو هزینه سفرشان به ایران شده است، خودشان چقدر قیمت دارند؟ از سوی دیگر برخی پرورش دهندگان اسب نیز زبان به اعتراض گشودند که این واردات بی رویه اسب به کشور می تواند به تولید ملی و پرورش اسب با نژاد ایرانی آسیب جدی وارد کند.

اسب ها به سفارش چه کسانی و به چه قیمتی به ایران آمدند؟

شاید این سوال برای بسیاری به وجود آید که واردکننده این اسب های به اصطلاح گران قیمت و میلیاردی چه کسی است؟ و آن ها را برای کدام آقازاده ها وارد کرده است؟ اما مهدی شاکری منش - وارد کننده این اسب های حاشیه برانگیز که به گفته خودش 40 سال است که سرو کارش با اسب بوده و 15 سال است اسب وارد می کند و خود را جزو جامعه سوارکاری می داند، درباره چگونگی اسب های وارداتی، چرا با هواپیمایی گران قیمت به ایران آمده اند، به سفارش چه کسانی و به چه قیمتی وارد شده اند به ایسنا توضیح داد. مشروح گفت وگوی ایسنا با این واردکننده در ادامه می آید.

' اسب های گران قیمت به ایران وارد نمی شود چرا که سطح مسابقات، جایزه های آن و پیست های مسابقه به گونه ای نیست که اسب های گران قیمت چند 100 هزار یورویی به ایران وارد شود. چرا که با این وضعیت اگر چند بار اسب های مسابقه در این پیست ها مسابقه دهند امکان آسیب دیدن آن ها به دلیل استاندارد نبودن زمین ها وجود دارد؛ بنابراین سوارکاران ایرانی برایشان صرفه اقتصادی ندارد تا اسب های گران قیمت به کشور وارد کنند.

7000 یورو قیمت گران ترین اسب وارداتی

اسب های مسابقه سطح های بالا در دنیا معدود و کم هستند اما عمده اسب هایی که مبادله و به کشور وارد می شوند حدود 5000 تا نهایتا 7000 هزار یورو قیمت دارند؛ به عنوان مثال یک اسب نریان اخته چهار ساله نژاد هانووریان آلمانی به قیمت 3950 یورو عرضه می شود. اما اسب هایی در دنیا وجود دارد که تا 10 میلیون یورو نیز قیمت گذاری شده و فروش رفته اند اما تعداد آنها بسیار معدود است.

البته یکی دیگر از علت های پایین بودن قیمت اسب های وارداتی به کشور این است که به دلیل بالا بودن هزینه پرورش اسب و مربی در خارج از کشور متقاضیان ایرانی عمدتا اسب های کره (نابالغ) و پرورش نیافته را به کشور وارد می کنند و خود به کمک مربی آن ها را پرورش می دهند که قیمتش البته بیش از این خواهد شد.

چرا اسب های وارداتی با پرواز به ایران آمدند؟

در گذشته اسب های وارداتی عمدتا به صورت ترانزیتی و با ماشین حمل می شدند؛ به گونه ای که در هر کامیون نهایتا 12 تا 14 اسب قرار می گرفت و عمدتا حمل و نقل آنها از مرز ترکیه انجام می شد اما پس از بروز مشکلاتی بین ایران و ترکیه مجبور به حمل نقل آن ها از طریق هوایی شدیم.

مشکل ایران و ترکیه از آنجا شروع شد که سازمان دامپزشکی ایران به این کشور اجازه نداد 430 رأس دام سنگین را از طریق ایران به ترکمنستان ترانزیت کند و در پی آن ترکیه نیز اجازه ترانزیت اسب از مرز کشور خود به ایران را نداد؛ بنابراین علی رغم هزینه بالاتر حمل و نقل اسب از طریق خطوط هوایی، مجبور شدیم آن ها را با هواپیما به ایران وارد کنیم. چرا که هزینه واردات هر اسب از طریق ماشین و ترانزیت زمینی کمتر از هزار دلار بود و از طریق هواپیما به بیش از 2000 دلار رسید.

چرا لوفتهانزا؟

مساله اسب های لوفت هانزا این بود که به دلیل آنکه هزینه حمل و نقل اسب برای متقاضیان کمتر شود مجبور بودیم همه این اسب ها را جمع آوری کنیم تا یک بار به کشور وارد شوند. از سوی دیگر علت جمع شدن این تعداد اسب این بود که به دلیل وارد شدن و شیوع بیماری 'هرپس' به کشور، سازمان دامپزشکی انجام مسابقات و حمل و نقل اسب را ممنوع اعلام کرد که نهایتا این بیماری به شکل مناسبی مهار شد اما جمع شدن همه تقاضاها طی چند ماهی که ورود اسب به کشور ممنوع شده بود و به دلیل اینکه شرکت لوفتهانزا می توانست همه 65 رأس اسب را در یک پرواز برای ما و با قیمت کمتری حمل کند آن ها را از این طریق به ایران آوردیم.

داستان از اینجا شروع شد که شرکت لوفت هانزا بزرگ ترین هواپیمای باری غیرنظامی دنیا را از آمریکا خریداری کرد که اولین پروازش به ایران بود و همین اسب ها را وارد کرد و این شرکت برای این که تبلیغات خود را انجام دهد تعدادی از خبرنگاران و روزنامه نگاران آلمانی را دعوت کرد تا از این حمل و نقل به عنوان بزرگ ترین حمل و نقل اسب به نفع خود استفاده کند اما از این خبر رسانه های ایرانی نیز استفاده کردند و همین سبب بروز دردسر برای ما شد.

اسب های وارداتی نژادشان بهتر از اسب های موجود در ایران است

این در حالی است که واردات این اسب ها که به صورت ناگهانی و در یک مرحله از آلمان به ایران منتقل شد با چندین مجوز متعدد صورت گرفته است که البته همه مجوزهای لازم را نیز از سازمان دامپزشکی و وزارت جهاد کشاورزی گرفته است؛ به گونه ای که حتی مدت قرنطینه 21 روزه این اسب ها در محل مورد تایید سازمان دامپزشکی به پایان رسیده و این سازمان سلامت آن ها را پس از پایان مدت قرنطینه اعلام کرد و در حال حاضر اکثر متقاضیان اسب های خود را تحویل گرفته اند.

البته اگر اسب به ایران وارد می شود در داخل پرورش داده و برای مسابقات آماده می شود اما اسب های وارداتی عمدتا نژادشان بهتر از اسب هایی است که در ایران وجود دارد. البته برخی از نژادهای اسب در ایران نیز مانند نژاد ترکمن، خزرچه و غیره به دلیل کم توجهی یا از بین رفته اند یا دیگر کیفیت مورد نظر را ندارند؛ بنابراین نمی توان اسب های وارداتی را با داخلی مقایسه کرد چراکه به عنوان مثال در شش سال گذشته که کمتر واردات اسب صورت می گرفت بیشترین ارتفاعی که اسب های ایرانی می توانستند از موانع عبور کنند یک متر و 20 سانتیمتر بود، در حالی که هم اکنون ارتفاع هایی که در مسابقات براساس استاندارد های بین المللی تعبیه می شود یک متر و 40 تا بیش از 1.5 متر است و حدود 100 شرکت کننده در آن وجود دارد که از توان اسب های ایرانی خارج است.

بنابراین اگر بخواهیم در سوارکاری در سطح بین المللی حرفی برای گفتن داشته باشیم باید از نژادهای برتر جهانی برای پرورش و استفاده در مسابقات بهره بگیریم. مگر می شود به دلیل تولید پراید و دیگر ماشین های داخلی جلوی واردات اتومبیل به کشور را گرفت.

چگونگی واردات اسب به ایران از نظر قانونی؟

از ابتدای امسال تاکنون حدود 180 راس اسب وارد کشور شده که برای ایران با این وسعت و پتانسیل بسیار محدود و کم است که نیمی از اسب های وارداتی توسط این شرکت و مابقی آن را چند شرکت دیگر وارد کننده اسب، وارد کرده اند، چرا که در کشور تعداد معدودی وارد کننده اسب وجود دارد.

در حال حاضر اکثر کشور های دنیا پرورش اسب را انجام می دهند، چرا که حیوان محبوبی به شمار می رود و می توان به استرالیا (به عنوان بزرگ ترین تولید کننده اسب در جهان)، ترکیه، روسیه، لهستان، کشورهای اروپایی، و غیره اشاره کرد که البته عمدتا واردات اسب به ایران عمدتا از کشور های اروپایی مانند آلمان، هلند، بلژیک، لهستان، اسپانیا، فرانسه و غیره صورت می گیرد.

کسانی که خریدار اسب هستند خودشان حیوان مورد نظر خود را انتخاب و خریداری می کنند و پس از آن کپی مدارک مورد نیاز آن را که شامل کپی پاسپورت و کپی نتایج مسابقات پدر یا مادرشان است را تهیه کرده و به ایران می آورند.

هزینه 15 دلاری برای نگهداری روزانه هر اسب

اما پس از خریداری اسب روزانه 15 دلار هزینه نگهداری اسب بر عهده خریدار است؛ بنابراین متقاضیان و خریداران اسب برایشان خیلی اهمیت دارد که هرچه سریع تر اسب هایی که خریداری کرده اند را حمل و با هزینه نگهداری کمتر به کشور وارد کنند.

پس از آن باید به وزارت جهاد کشاورزی مراجعه کنیم تا کارشناسان آن به صورت آنلاین به بررسی درباره ی نژاد و کیفیت اسب مورد نظر بپردازند. همچنین کارشناسان این وزارتخانه با فدراسیون های سوارکاری کشور های مختلف ارتباط برقرار می کنند تا پس از تایید صحت و سقم مدارک اسب تقاضا شده، مجوز واردات آن در صورت صلاحدید از نظر نژادی، خط خونی و غیره صادر می شود، اما این پایان کار نیست و باید به سازمان دامپزشکی مراجعه کرده تا مجوز این سازمان را از نظر بهداشتی و سلامت دام مورد نظر دریافت کنیم که البته مراحل خود را از تایید مدارک مورد نیاز اسب تا قرنطینه آن دارد.

ایران جزو کشورهای ناپاک از نظر سازمان جهانی بهداشت دام است

متاسفانه اسب از خارج از کشور برای مسابقه به ایران وارد نمی شود چرا که ایران از نظر سازمان دامپزشکی جهانی جزو کشور های ناپاک به حساب می آید به این دلیل که مرزهای افغانستان، پاکستان، ترکیه و عراق باز بوده و دام های زنده از آنجا تردد می کنند که از این جهت و باتوجه به اینکه دام های زنده می توانند ناقل بیماری های مختلف باشند ایران جزو کشور های ناپاک به شمار می رود.

در حال حاضر به دلیل مشکلات موجود صدها اسب خریداری شده که به دلیل ممنوعیت واردات اعلام شده اخیر از سوی سازمان دامپزشکی امکان وارد شدن آنها به کشور وجود ندارد، در حالی که خریداران اسب روزانه مبالغ بالایی را برای نگهداری آن اسب ها بپردازند. چرا که ممنوعیت واردات اسب به صورت ناگهانی اعلام شد اما اگر متقاضیان و وارد کنندگان قبل از آن از این ممنوعیت اطلاع داشتند، هیچ گاه دست به خریداری اسب نمی زدند تا متضرر شوند.

چرا اسب هایی که در ایران تولید می شوند، معتبر نیستند؟

سال های سال است که از وزارت جهاد کشاورزی، فدراسیون سوارکاری و دیگر دستگاه ها درخواست می کنیم که اسب های تولید شده در داخل ایران دارای شناسنامه بین المللی باشند تا بتواند آن را با مدارک بین المللی که در اختیار دارد به خارج از کشور برای مسابقه فرستاد اما تاکنون این کار انجام نشده است و به همین دلیل است که اسب های ایرانی حتی اگر به خوبی پرورش یابند چندان معتبر نبوده و نمی توانند در مسابقات بین المللی ورود پیدا کنند'.