مازیار جمشیدخانی و علیرضا بختیاری از مسابقات کره جنوبی می گویند

Photo: ‎مازیار جمشیدخانی و علیرضا بختیاری از مسابقات کره جنوبی می گویند علیرضا بختیاری و مازیار جمشیدخانی به عنوان مربی، این تیم را همراهی کردند که دنیای اسب در همین راستا گفت و گویی با آنها داشته است: علیرضا بختیاری: این مسابقات همانطور که می دانیم ارزش مسابقات قهرمانی آسیایی و المپیک را ندارد، اما به هر حال دو ستاره و بین المللی بود. ضمن اینکه مانژ خیلی خوب، پذیرایی خیلی خوب و در حد قابل قبولی برگزار شد. به هر حال این مسابقات بی تاثیر نیست چون اگر بی تاثیر بود اصلا آنها چنین رقابت هایی را برگزار نمی کردند. بد نیست که در کشور ما هم این نوع مسابقات برگزار شود. سازمان نطرش این است که مسابقات مدال آور باید در مسابقاتی مثل المپیک و ... شرکت داده شوند. آنها یک سری ورزش های خاص را مدال آور می دانند که به نظر من سوارکاری هم جزو آنهاست ولی نادیده گرفته شده و نمی دانم چه منبعی دارند که براساس آن می گویند سوارکاری جزء رشته های مدال آور نیست. ولی خب حتی ورزش هایی که مدال آور نیستند هم باید برایشان برنامه ریزی بشود و در مسابقات دوستانه دعوت شوند و تجربه کسب کنند یا در داخل کشور مسابقاتی برگزار شود تا بالاخره سطح آن ورزش هم بالا برود. اما می بینیم حتی یک اقدام هم انجام نشده که امیدواریم در دولت جدید و نفرات جدید، به این موضوعات با دقت نگاه کنند و به آن بپردازند. کار بچه ها هم خوب بود، اگرچه ما تیم درجه اول ایران را نبردیم، ولی خب جوانان از شهرهای مختلف آمدند که برای رشد همان شهرها مفید است که جوانها عرصه های بین المللی را تجربه کنند. چرا اول نشدیم؟ بختیاری در رابطه با اینکه اگر کمی بیشتر کار می کردیم می توانستیم اول شویم می گوید: "با توجه به اینکه زمان اردو خیلی کم بود (ده روز) و ما هم بهترین تیم را نبرده بودیم و سعی کردیم از جوانان استفاده کنیم. اگر این جریان دوام داشته باشد و حضور در مسابقات بعدی هم برای آنها امکان پذیر باشد قطعا می توانیم قهرمانی را به دست بیاوریم. به نظر خود من وقتی اختلاف اینقدر کم است، اول یا دوم بودن خیلی مهم نیست. نه اینکه چون ما دوم شدیم، حتی اگر اول هم شده بودیم می گفتم ما و ژاپن در حد هم بودیم و با اختلاف کمی این برتری اتفاق افتاد. چون به هر حال یک مقداری هم شانس در این رویداد مطرح است. کشورهای ضعیف تر از ما، اما با عرصه گسترده تر اعتقاد من این است که دیگر کشورهای شرکت کننده از ایران ضعیف ترند، منتها برای آنها در کشورشان عرصه برای نشان دادن خودشان هست و اجازه می دهند جوان هایشان پرواز کنند، ولی بچه های ما بال هایشان بسته است و نمی توانند خودشان را نشان بدهند. شما می بینید همینطور فی البداهه تیمی که اولین بار است در مسابقات بین المللی شرکت می کند – با توجه به اینکه هیچکدام از اعضای تیم تجربه مسابقات بین المللی نداشتند – در مقابل سوارکاران کشورهای دیگر که بعضا 8-9 بار به مسابقات بین المللی رفته بودند قرار گرفتند و با دست پر هم برگشتند. واقعا حیف است که این استعدادها و انرژی ها به این صورت فرصت سوزی شود. اگر واقعا برای سازمان مهم است که مدالی کسب شود و اسم ایران در حوزه های مختلف مطرح شود، باید به این موضوع خیلی با دقت نگاه کنند. مازیار جمشیدخانی: نظر کلی من نسبت به چنین رویدادهایی خیلی مثبت است. درست است که این مسابقات در سطح جهانی و خیلی بالایی نیست ولی بالاخره باید درخور همان مسابقه ورزشکارانی را فرستاد که همان جوانهایی هستند که بعدا قرار است در مسابقات بزرگتر شرکت کنند. بنابراین بهتر است که اولین تجربه های بین المللی شان را در مسابقات سبک تر و آسان تر امتحان کنند. هرچند مسابقات کره جنوبی CSI دو ستاره بود اما به خاطر اینکه با اسب قرضی انجام می گیرد، رنکینگ آن در فدراسیون جهانی ثبت نمی شود. معیار انتخاب تیم اعزامی به کره جنوبی اول باید عرض کنم که انتخاب آنها با من نبوده است، چون خود من هم انتخاب شده ام. این بچه ها توسط فدراسیون انتخاب شده بودند و به ما هم زنگ زدند و گفتند شما هم به عنوان مربی انتخاب شده اید. روش انتخاب هم به این صورت بود که کسانی که قهرمانی استانی طبق ضوابط کمیته پرش ایران زیر نظر فدراسیون سوارکاری ایران را داشته اند، انتخاب شدند که از چهار استان البرز، اصفهان، کرمان و خراسان برای مسابقات اعزام شدند. استعداد سوارکار ایرانی، استعداد نایاب در آسیا من همیشه می گویم استعدادی که ایرانی در سوارکاری دارد در آسیا نایاب است. خیلی از منتقدین و بدبینان می گویند تیم هایی که شما در این نوع مسابقات می بینید تیم اصلی آن کشور نیستند. بله کاملا درست است، چون تیم اعزامی کشور ما هم تیم اصلی ملی ما نبود. جوانانی هستند که تازه دارند خم کار را پیدا می کنند. ولی باز بچه های ما هم خیلی سر بودند. اسبهایی به ما افتاد که یکی از آنها محرز تیم اخراج کن بود، ولی سربلند بیرون آمد. طوری که همه بچه های آنجا تبریک می گفتند و می گفتند ما فکر نمی کردیم اصلا تیم شما به روز دوم برسد. فقط یک خوش شانسی کوچک تا قهرمانی فاصله داشتیم سواری بچه ها فوق العاده بود. فوق العاده خودشان را در اختیار مربیان شان گذاشتند. من جا دارد همین جا از آنها تشکر کنم. ما که از قبل مربی آنها نبودیم؛ هر کدام از این چهار نفر به سبک خودشان و مربی خودشان کار کرده بودند. اما وقتی حرف های ما را می شنیدند واقعا سعی می کردند خودشان را در اختیار مربی بگذارند و کارهایی که ما از آنها خواستیم را انجام دادند. الحمدلله نتیجه نسبتا خوبی هم گرفتیم. می دانید که فاصله ما با تیم ژاپن (مقام اول) فقط دو خطا بود، و فاصله مان با تیم سوم خیلی زیاد بود. یعنی واقعا می شود گفت با یک خوش شانسی کوچک می شد جای ما و ژاپن عوض شود. برنامه ریزی برای مسابقات سطح بالاتر جمشیدخانی درمورد برنامه های شرکت در مسابقات سطح بالاتر می گوید: "فعلا تیم ملی اصلی که شامل نفرات برتر رنکینگ ایران است برای شرکت در مسابقات آذربایجان دعوت شده اند. من هم سه تا از اسبهایم را برای قرنطینه فرستاده ام که حاضر باشند.". منبع: دنیای اسب‎
 
علیرضا بختیاری و مازیار جمشیدخانی به عنوان مربی، این تیم را همراهی کردند که دنیای اسب در همین راستا گفت و گویی با آنها داشته است:

علیرضا بختیاری:

این مسابقات همانطور که می دانیم ارزش مسابقات قهرمانی آسیایی و المپیک را ندارد، اما به هر حال دو ستاره و بین المللی بود. ضمن اینکه مانژ خیلی خوب، پذیرایی خیلی خوب و در حد قابل قبولی برگزار شد. به هر حال این مسابقات بی تاثیر نیست چون اگر بی تاثیر بود اصلا آنها چنین رقابت هایی را برگزار نمی کردند. بد نیست که در کشور ما هم این نوع مسابقات برگزار شود.

سازمان نطرش این است که مسابقات مدال آور باید در مسابقاتی مثل المپیک و ... شرکت داده شوند. آنها یک سری ورزش های خاص را مدال آور می دانند که به نظر من سوارکاری هم جزو آنهاست ولی نادیده گرفته شده و نمی دانم چه منبعی دارند که براساس آن می گویند سوارکاری جزء رشته های مدال آور نیست. ولی خب حتی ورزش هایی که مدال آور نیستند هم باید برایشان برنامه ریزی بشود و در مسابقات دوستانه دعوت شوند و تجربه کسب کنند یا در داخل کشور مسابقاتی برگزار شود تا بالاخره سطح آن ورزش هم بالا برود. اما می بینیم حتی یک اقدام هم انجام نشده که امیدواریم در دولت جدید و نفرات جدید، به این موضوعات با دقت نگاه کنند و به آن بپردازند.

کار بچه ها هم خوب بود، اگرچه ما تیم درجه اول ایران را نبردیم، ولی خب جوانان از شهرهای مختلف آمدند که برای رشد همان شهرها مفید است که جوانها عرصه های بین المللی را تجربه کنند.
چرا اول نشدیم؟

بختیاری در رابطه با اینکه اگر کمی بیشتر کار می کردیم می توانستیم اول شویم می گوید: "با توجه به اینکه زمان اردو خیلی کم بود (ده روز) و ما هم بهترین تیم را نبرده بودیم و سعی کردیم از جوانان استفاده کنیم. اگر این جریان دوام داشته باشد و حضور در مسابقات بعدی هم برای آنها امکان پذیر باشد قطعا می توانیم قهرمانی را به دست بیاوریم.

به نظر خود من وقتی اختلاف اینقدر کم است، اول یا دوم بودن خیلی مهم نیست. نه اینکه چون ما دوم شدیم، حتی اگر اول هم شده بودیم می گفتم ما و ژاپن در حد هم بودیم و با اختلاف کمی این برتری اتفاق افتاد. چون به هر حال یک مقداری هم شانس در این رویداد مطرح است.

کشورهای ضعیف تر از ما، اما با عرصه گسترده تر

اعتقاد من این است که دیگر کشورهای شرکت کننده از ایران ضعیف ترند، منتها برای آنها در کشورشان عرصه برای نشان دادن خودشان هست و اجازه می دهند جوان هایشان پرواز کنند، ولی بچه های ما بال هایشان بسته است و نمی توانند خودشان را نشان بدهند. شما می بینید همینطور فی البداهه تیمی که اولین بار است در مسابقات بین المللی شرکت می کند – با توجه به اینکه هیچکدام از اعضای تیم تجربه مسابقات بین المللی نداشتند – در مقابل سوارکاران کشورهای دیگر که بعضا 8-9 بار به مسابقات بین المللی رفته بودند قرار گرفتند و با دست پر هم برگشتند. واقعا حیف است که این استعدادها و انرژی ها به این صورت فرصت سوزی شود. اگر واقعا برای سازمان مهم است که مدالی کسب شود و اسم ایران در حوزه های مختلف مطرح شود، باید به این موضوع خیلی با دقت نگاه کنند.

مازیار جمشیدخانی:

نظر کلی من نسبت به چنین رویدادهایی خیلی مثبت است. درست است که این مسابقات در سطح جهانی و خیلی بالایی نیست ولی بالاخره باید درخور همان مسابقه ورزشکارانی را فرستاد که همان جوانهایی هستند که بعدا قرار است در مسابقات بزرگتر شرکت کنند. بنابراین بهتر است که اولین تجربه های بین المللی شان را در مسابقات سبک تر و آسان تر امتحان کنند. هرچند مسابقات کره جنوبی CSI دو ستاره بود اما به خاطر اینکه با اسب قرضی انجام می گیرد، رنکینگ آن در فدراسیون جهانی ثبت نمی شود.

معیار انتخاب تیم اعزامی به کره جنوبی

اول باید عرض کنم که انتخاب آنها با من نبوده است، چون خود من هم انتخاب شده ام. این بچه ها توسط فدراسیون انتخاب شده بودند و به ما هم زنگ زدند و گفتند شما هم به عنوان مربی انتخاب شده اید. روش انتخاب هم به این صورت بود که کسانی که قهرمانی استانی طبق ضوابط کمیته پرش ایران زیر نظر فدراسیون سوارکاری ایران را داشته اند، انتخاب شدند که از چهار استان البرز، اصفهان، کرمان و خراسان برای مسابقات اعزام شدند.

استعداد سوارکار ایرانی، استعداد نایاب در آسیا

من همیشه می گویم استعدادی که ایرانی در سوارکاری دارد در آسیا نایاب است. خیلی از منتقدین و بدبینان می گویند تیم هایی که شما در این نوع مسابقات می بینید تیم اصلی آن کشور نیستند. بله کاملا درست است، چون تیم اعزامی کشور ما هم تیم اصلی ملی ما نبود. جوانانی هستند که تازه دارند خم کار را پیدا می کنند. ولی باز بچه های ما هم خیلی سر بودند. اسبهایی به ما افتاد که یکی از آنها محرز تیم اخراج کن بود، ولی سربلند بیرون آمد. طوری که همه بچه های آنجا تبریک می گفتند و می گفتند ما فکر نمی کردیم اصلا تیم شما به روز دوم برسد.

فقط یک خوش شانسی کوچک تا قهرمانی فاصله داشتیم

سواری بچه ها فوق العاده بود. فوق العاده خودشان را در اختیار مربیان شان گذاشتند. من جا دارد همین جا از آنها تشکر کنم. ما که از قبل مربی آنها نبودیم؛ هر کدام از این چهار نفر به سبک خودشان و مربی خودشان کار کرده بودند. اما وقتی حرف های ما را می شنیدند واقعا سعی می کردند خودشان را در اختیار مربی بگذارند و کارهایی که ما از آنها خواستیم را انجام دادند. الحمدلله نتیجه نسبتا خوبی هم گرفتیم. می دانید که فاصله ما با تیم ژاپن (مقام اول) فقط دو خطا بود، و فاصله مان با تیم سوم خیلی زیاد بود. یعنی واقعا می شود گفت با یک خوش شانسی کوچک می شد جای ما و ژاپن عوض شود.

برنامه ریزی برای مسابقات سطح بالاتر

جمشیدخانی درمورد برنامه های شرکت در مسابقات سطح بالاتر می گوید: "فعلا تیم ملی اصلی که شامل نفرات برتر رنکینگ ایران است برای شرکت در مسابقات آذربایجان دعوت شده اند. من هم سه تا از اسبهایم را برای قرنطینه فرستاده ام که حاضر باشند.".

منبع: دنیای اسب