جمشیدخانی:روش آزمون مربیگری ،مدون ترین مجموعه آموزشی سوارکاری است
مهدی جمشیدخانی که از وی به عنوان پدر سوارکاری علمی ایران نام برده می شود، گفت: مجموعه چهار جلدی روش آزمون مربیگری، مدون ترین کتاب های آموزشی در سوارکاری محسوب می شود که جلد نخست آن منتشر شد.
جمشیدخانی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: سوارکاری ورزش زگهواره تا گور است، چرا که در بین قهرمانان ومدال آوران این رشته در مسابقه های مختلف از جمله بازی های المپیک افراد مسن نیز مشاهده می شوند.وی افزود: تیم سوارکاری استرالیا در مسابقه های سه روزه سواری بازی های المپیک که دشوارترین رقابت های سوارکاری محسوب می شود، در حالی به مدال برنز دست یافت که یکی از اعضای این تیم 69 سال سن داشت.
وی که متولد 24 اسفند 1321 است، ادامه داد: اکنون در حال برنامه ریزی برای سفری 600 کیلومتری با اسب هستم. در هیچیک از ورزش ها نمی توانم چنین فعالیتی داشته باشم اما اسب من را در این راه یاری می دهد.
وی اضافه کرد: نتیجه کار علمی را اکنون در والیبال کشورمان با موفقیت هایی که در جهان به دست آورده است مشاهده می کنیم. روس ها نیز حدود 60 سال پیش به مباحث علمی در شنا توجه کردند و سالینکوف در آن برهه موفق شد مسافت یکهزار و 500 متر را کمتر 15 دقیقه شنا کند.
مسوول سابق کمیته آموزش فدراسیون سوارکاری با بیان اینکه امروزه برای پیشرفت در هر کاری باید به یک زبان بین المللی (انگلیسی) آشنا باشیم، تصریح کرد: اگر در هر زمینه و پدیده ای علم را حذف کنیم به جایی نخواهیم رسید، چرا که دنیا به دهکده ای تبدیل شده و نمی توانیم با فعالیت سنتی به پیشرفت برسیم.
جمشیدخانی با اشاره به سابقه طولانی استفاده انسان از اسب، افزود: دنیا از حدود200سال پیش به طرزشگفت آوری به قدرت اسب پی بردونخستین فعالیت های علمی در ایتالیا آغاز شد. سپس ناپلئون چند مدرسه سوارکاری بنیانگذاری کرد و از آن زمان فعالیت های علمی در مورد شناخت اسب و آموزش سواکار و تربیت اسب آغاز شد.
وی ادامه داد: با اختراع خودرو، اسب از گردونه حمل و نقل خارج و با کشف دیگر استعدادهای این حیوان، مشخص شد اسب علاوه بر کارایی در حمل و نقل و رزم، می تواند نقش بسیار مهمی در ورزش ایفا کند و بر این اساس وارد میادین ورزشی شد و 100 سال پیش نیز در سه رشته درشاژ، پرش از مانع و سه روزه به بازی های المپیک راه یافت.
پدر سوارکاری علمی ایران تصریح کرد: برای موفقیت در سوارکاری باید همزمان با فراگیری علم و هنر سوارکاری، در خصوص اسبداری نیز آموزش های لازم فراگرفته شود.
جمشیدخانی باابرازگلایه ازبرخی افرادکه فعالیت در رشته سوارکاری را خطرناک توصیف می کنند،گفت:آسیب دیدگی دررشته های ورزشی دیگربه مراتب بیشتر ازسوارکاری است اما وقتی در بین انبوه مسابقات سوارکاری، دریک رقابت حادثه ای برای ورزشکار رخ می شود به شدت آن موضوع می پردازند!
وی خاطر نشان کرد: رشته سوارکاری که دارای 36 مدال در بازی های المپیک است،دربرخی کشورهای قاره اروپا و آمریکا به اندازه فوتبال در بین مردم شهرت و محبوبیت دارد.
وی گفت: خوشبختانه در کشورمان از سال 1315 درباره سوارکاری کتاب منتشر شده داریم ودرسال های اخیر نیزکتابی منتشرشده است که گفته ها و تجربیات میراخور شاه عباس را به رشته تحریر درآورده و در آن به نوعی به تاریخچه سوارکاری در ایران اشاره شده است.
جمشیدخانی با بیان اینکه توسط زنده یاد اسماعیل نشاطی به فعالیت علمی در سوارکاری ترغیب شده است، افزود: تربیت اسب مسابقه نخستین کتابی بود که در حوزه سوارکاری ترجمه کردم که روند صحیح تربیت اسب را آموزش می دهد و پس از آن نیز تاکنون ترجمه 16 کتاب دیگر در حوزه سوارکاری را بر عهده داشته ام.
وی با تاکید بر اینکه از فعالیت های علمی خود در حوزه سوارکاری نتیجه گرفته است، گفت: تعدادی از شاگردانم به خاطر اینکه فعالیتشان را از ابتدا به صورت علمی آغاز کردند قهرمان ایران شدند و مدال های رنگارنگی نیز برای کشورمان در میادین مختلف به ارمغان آوردند.
وی با اشاره به وقفه ای چند ساله در کار خود برای انجام فعالیت های علمی در حوزه سوارکاری گفت: به دلیل وعده و وعیدها و حمایت نکردن از فعالیت های علمی، مدتی انگیزه ام را از دست داده بودم اما در سال 1379 با پشتیبانی رییس وقت هیات سوارکاری استان تهران، فعالیت خود را از سرگرفتم.
جمشیدخانی درباره جدیدترین اقدامات خود در حوزه سوارکاری اظهار داشت: در حال ترجمه مجموعه چهار جلدی روش آزمون مربیگری هستم که نخستین جلد آن با عنوان «سوارکاری و مدیریت اصطبل» منتشر شد. جلد دوم این کتاب نیز در حال چاپ، جلد سوم در حال تایپ و جلد چهارم نیز در دست ترجمه است.
مسوول سابق کمیته آموزش فدراسیون سوارکاری با اشاره به درگذشت فرخ نجفی پیشکسوت و گزارشگر باسابقه سوارکاری ایران در هفته گذشته گفت: نجفی که رشته ورزشی تخصصی اش درساژبود، خدمات زیادی برای سوارکاری کشورمان انجام داد و باتوجه به تحصیلات و موقعیت خود سوارکاری را به صورت علمی دنبال می کرد.