شیهه
شیهه
اصلى ترين صدایی که اسب از خود تولید می کند، شیهه است.
معمولاً زمانی اسب ها شیهه می کشند که اسبى از کنارشان جدا، و یا این که اسب نسبت به چیزی که در حیطه ی دیدیش قرار ندارد،حساس شده، و یا در جستجوی پیوستن به اسب های دیگر باشد ويا نسبت به ورود اسبى به جمع اسب ها و يا موقع خوراك دهى باشد.
خرخر
سه نوع خرخر در اسب تشخیص داده شده است، که شایع ترین آن ها، قبل از تغذیه است. دومین نوع آن، خرخر نرینه قبل از نشان دادن تمایلات جنسی است. و نوع سوم آن، زمانی تولید می شود که مادیان، کره اش را ناراحت کرده باشد.
نوعی دیگر از ایجاد صدا در اسب ها، جار کشیدن است.
نکته ی مهم دیگری که باید در نظر گرفت، عادت های ارتباطی بین نژادهای مختلف است،این حالت در زمانی که شما فقط یک اسب دارید، زیاد مهم نیست، ولی وقتی با گله ای ازاسب ها با جنس های مختلف سر و کار دارید، فرق می کند. سن اسب نیز در ایجاد صدا مؤثر است. به عبارت دیگر، نریان، مادیان،و کره اسبهای زیر دو سال، تن های صدای مختلفی تولید می کنند. در واقع، این حیوانات در سن های مختلف، یازده نوع صدا تولید می کنند، که نه نوع آن،صداهای تنفسی است. که عبارتند از:
1.خرکشیدن: که با استفاده از منخرین تولید می شود.
2.ایجاد صدایی با تنی شدیدتر: با استفاده از تکان دادن منخرین، که نشانه ای از زنگ خطر است.
3.خوشامدگویی: این حالت نیز با استفاده از منخرین صورت می گیرد.
4.شیهه ی ملایم: که جنبه ی جستجوی اکتشافی دارد.
5.شیهه ی شدید: شیهه ای که شدیدتر از شیهه ی ملایم است.
6.جیغ زدن مادیان:ممکن است علامت غریزه ی جنسی و یا احساس خطر باشد، و از قسمت بالایی بینی ایجاد می شود.
7.نعره زدن اسبهای نر: ممکن است علامت غریزه جنسی و یا احساس خطر باشد، و از قسمت بالای بینی ایجاد می شود.
8.سوت کشیدن: توسط نر برای صدا کردن مادیان به کار برده می شود.
9.فریاد: به خاطر ترس و از ناحیه ی ریوی استفاده می شود.
کلیه ی اصوات فوق، صداهایی هستند که توسط بیرون آمدن هوای تنفسی ایجاد می شوند، دهمین و یازدهمین نوع صدا نیز صداهایی هستند که به واسطه ی به درون کشیدن هوا تولید می شوند و شامل حالتی شبیه به تودهانی صحبت کردن و به درون کشیدن هوا توسط بینی هستند.
این صداها، بسته به شدت، زمان و جنس ها و سنین مختلف و نیز در برابر عوامل تحریک کننده متفاوت،مختلف است.