، نورمحمد حبیبی از ۸ سالگی ورزش سوارکاری را شروع کرد و از سال ۱۳۴۶ با سن ۱۸ سالگی مربی یکی از باشگاه های سوارکاری تهران شد. او در سال ۵۱ به فرانسه رفت و به مدت ۳ سال دوره کورس را فرا گرفت و تنها سوارکار ایرانی بود که این دوره را به پایان رساند و بعد از آن ۲ سال دوره دراساژ را در سوییس آموزش دید و سالها عضو تیم ملی پرش با اسب و دراساژ بود و در رشته کورس اولین بار رکاپ کوتاه را وارد کشور کرد و بعدها رکاب کوتاه جا افتاد.
حبیبی در یک گفتگوی صمیمی با خبرنگار ورزش شلمچه نیوز از سوارکاری و دانستنی های این ورزش زیبا را بیان کرد که در زیر می خوانید:
چرا ورزش سوارکاری یک ورزش پر هزینه معروف است؟
قبول دارم ورزش سوارکاری یک ورزش پرهزینه ای است اما برای شروع کار هزینه آنچنانی ندارد نسبت به ورزش های دیگر فکر می کنم هزینه ای پایین تری دارد وقتی که با ۲۰ هزارتومان می شود سوارکاری کرد آیا هزینه بالایی دارد؟ یعنی درواقع پول یک ساندویج می باشد. به نظرم این که هزینه سوارکاری زیاد است به نوعی در جامعه بد جا افتاد
چرا سوارکاری یک ورزش مردمی نیست؟
ما می توانیم این ورزش را مردمی کنیم اگر باشگاه هایی مثل نوروزآباد را در اختیار فدراسیون و یا هیأت استان تهران قرار دهند و آنها می توانند چند اسب کلاسی ارزان را تهیه کنند و به راحتی در اختیار علاقمندان قرار دهند.
اسب های کلاسی هزینه های آنچنانی ندارند و برای خرید این اسب ها مبلغ زیادی پرداخت نمی شود و حدودا با ۱۰ میلیون تومان این اسب ها را می شود خریداری کرد.
از سوارکاری بیشتر بگویید
ورزش سوارکاری با ورزش های دیگر کاملا تفاوت دارد در سوارکاری شما با ۲ موجود زنده طرف هستید یکی سوارکار و دیگری اسب، پس هم آموزش ها سخت است و هم کار سختی را پیش رو دارید بنابراین به سادگی نمی توان به علم بالایی رسید و در حقیقت زمان بیشتری را می طلبد تا به موفقیت رسید. به همین خاطر است که یک جوان ۲۲ – ۲۳ ساله نمی تواند عضو تیم ملی شود و این در تمام دنیا اینگونه است و تازه سن ۳۵ سالگی سوارکار پخته می شود از این جهت است که ورزش سوارکاری زمان بر است.
در سواری کاری هم اسب باید آموزش ببیند و هم سوارکار و این دو باید آموزش های لازم را ببینند تا وارد میدان شوند.
یکی از مزیت های خوب سوارکاری این است که در هر سنی می شود این ورزش را انجام داد و هم در مسابقات شرکت کرد و حتی مقام قهرمانی را هم کسب کرد.
چرا مسابقات سوارکاری در سطح بالایی مشاهده نمی کنیم آیا سوارکاران خوبی نداریم؟
سوارکاران ما فوق العاده سوارکاران خوبی هستند اما مشکل ما نداشتن مسابقات برون مرزی است که باعث محدود شدن سوارکاران شده است.
ما حدود ۱۵ سال است که در قرنطینه هستیم و نمی توانستیم اسب از کشور خارج کنیم و به همین دلیل سوارکاران ما نسبت به کشورهای دیگر عقب ماندند و از خارج هم اگر اسبی وارد شود نمی توانند برگردانند. ما سوارکار لایقی داریم و اسب خوبی هم می شود گفت داریم.
اسب ها مسابقه داخلی هستند و یا از خارج وارد می شوند؟
اسب های ما بیشتر خارجی هستند من همیشه گفتم باید به اسب های ایرانی توجه بیشتری داشته باشیم من در گذشته یک اسبی داشتم که “آرام” نام داشت که یک اسب سیاه خالص ترکمن و در مقابل اسب های میلیاردی خوب می پرید و همیشه میداندار بود بعد هم اسب دیگری داشتم که در جزیره آشوراده پالن روش می گذاشتند و ماهی روی آن می کشیدند و شد “مروارید ایران”. مشکلی که الان داریم بچه های ما تن به کار نمی دهند و برای ساختن اسب های ایرانی تلاش نمی کنند و بیشتر اسب های آماده را دوست دارند البته توانایی های خوبی دارند.
خوشبختانه ایران کشور اسب خیزی داریم اسب های ترکمن، اسب های عرب، خزرچه و دره شوری کلا کشور ما اسب خیز است و در هیچ جای دنیا مثل ایران اسب خیز نیست و این همه نژادهای مختلفی که داریم و باید به آنها بها داد.
قیمت اسب ها چقدر است؟
میانگین قیمت اسب های مسابقه در ایران بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان است و اگر به اسب ها خوب رسیدگی شود تا ۱۸ سالگی هم می شود مسابقه داد من خودم با اسب آرام ۲۲ سالش بود که در سال ۶۴ قهرمان کشور شدم و ۳۲ سالش بود که مرد من خیلی به این اسب توجه می کردم .
اسب های کلاسی هزینه پایینی دارند اما اسب های مسابقه مثل یک ورزشکار حرفه ای است و هزینه های بیشتری دارد.
اسب ها دوپینگ هم می شوند؟
اسب ها را هم دوپینگ می کنند اما خوشبختانه در سال های اخیر با توجه اینکه تست های خوبی گرفته می شود و در مسابقات کشوری و جام های معتبر نظارت بسیار خوبی انجام می شود خوشبختانه درصد دوپینگ خیلی پایین آمد.
چرا رسانه ها مثل صدا و سیما این مسابقات را پوشش نمی دهند و می شود گفت اصلا پوشش رسانه ای صورت نمی گیرد؟
ورزش سوارکاری بسیار جذابیت دارد و از نظر رسانه ای ما خودمان هم گلایه داریم و چرا نباید ورزش به این زیبایی را پوشش داد؟ خیلی افراد هستند که دوست دارند بیایند به این اسب ها نوازش دهند.
وضع سوارکاری در شهرستانها چگونه است؟
شهرستان ها هم باشگاههای خوبی دارند من از مربیانی هستم که خیلی از شهرستان ها رفتم و به آنها آموزش دادم و هنوز هم آموزش میدهم مثل شهرهای زنجان، قزوین، رشت، کرمان و قم رفتم و سوارکاران آنها را می شناسم واقعا سوارکاران خوبی دارند.
فرزندان شما سواری را می دانند؟
بچه های من سوارکاراند دخترم سوارکار خوبی بود و پسرم در حال حاضر یکی از سوارکاران خوبی است و انشاالله می تواند آینده خوبی داشته باشد.
مدیریت آقای دکتر کریمی فیروزجایی را در سمت رییس هیأت سوارکاری استان تهران چگونه دیدید؟
من شخصا از آقای دکتر کریمی فیروزجایی تشکر ویژه ای دارم بدلیل اینکه می بینم با تمام شوق و علاقه این ورزش را دنبال می کنند کاش همه مسئولین ما اینگونه بودند. جناب دکتر کریمی فیروزجایی حتی برای مسابقه سوارکاری مبتدی حضور پیدا می کنند و این باعث خوشحالی ما می باشد و از همه مهمتر باعث دلگرمی ورزشکاران می شود و انگیزه ایجاد می کند، کما اینکه این انگیزه را می شود در بین سوارکاران مشاهده کرد.
اینکه مسوولی اگر برای مسابقات بزرگسالان و حرفه ای حضور پیدا کند کار مهمی انجام ندادند اما مثل جناب دکتر کریمی در مسابقات نونهالان و آماتورها شرکت می کنند و در توریع جوایز حضور پیدا می کنند باعث انگیزه می شوند و من از این بابت از ایشان سپاسگزارم.
در حال حاضر رایج ترین سوارکاری در ایران کدام رشته است؟
رایج ترین سوارکاری فقط پرش با اسب است ما در دراساژ خیلی ضعیف هستیم در حالی که دراساژ مادر ورزش سوارکاری می باشد. متأسفانه به دراساژ بهای کمی میدهند من در تیم ملی ضمن اینکه در مسابقات پرش با اسب شرکت می کردم در دراساژ هم عضو تیم ملی بودم و در مسابقات هیروشیما و شوروی سابق چندین بار شرکت کردم به خوبی این ورزش را می شناسم.
درساژ یعنی چه؟
درساژ یعنی درست سواری کردن، درست بر روی اسب نشستن، درست آموزش دادن، آگاهی بهتر داشتن، دانش سوارکار، علم سوارکار، دانش اسب، یک سوار کار خوب یعنی درساژ، یک اسبی که همه حرکات بتواند خوب انجام بدهد یعنی درساژ.
سوارکاران ما باید درساژ را بدانند و اسب های ما هم باید درساژ را بدانند چون درساژ پایه سوارکاری است. درساژ را نباید در پاساژ پیاف دید پاساژ بیاف لغتی است که اسب وقتی دست هایش را بالا می آورد و حرکات نمایشی انجام می دهد را دراساژ می گویند و دراساژ پایه تمام ورزش سوارکاری است و در چوگان، پرش، کالکسه رانی و در هر ورزشی که از اسب می گوییم پایه آن دراساژ است و متأسفانه سوارکاران ما در دراساژ ضعیف هستند .
چه راهکاری برای مردمی شدن ورزش سوارکاری دارید؟
اسب قوی ترین موجود روی زمین است سه ورزش سوارکاری، تیراندازی و شنا در اسلام سفارش شده است. اسب با همه قدرت، زیرکی و توانایی که خدا داده اما همیشه در خدمت انسان قرار دارد چه در جنگ ها و چه در کشاورزی و حالا هم جنبه ورزشی پیدا کرده است ولی ما قدر این حیوان را نمی دانیم .
اگر نیروهای نظامی مثل سپاه و ارتش و یا دانشگاها و یا سازمان ها به ورزش سوارکاری ورود کنند قطعا شاهد تحولی در این ورزش خواهیم شد و سطح مسابقات هم به مراتب دارای کیفیت بالایی خواهد بود.
و یا اگر در کتاب های درسی برای آشنایی بیشتر با اسب ها گفته شود و حتی از دانشگاهها و مدارس بتوانیم نامه رسانی کنیم و آنها را دعوت کنیم تا دانش آموزان و دانشجویان را حتی بصورت اردوی دانش آموزی و یا دانشجویی به باشگاههای سوارکاری بیاورند و از نزدیک با این ورزش آشنا شوند قطعا در بین آنها عده ای جذب ورزش سوارکاری می شوند و به این ترتیب ورزش سوارکاری را توسعه می دهیم.