چرا اسبها در دوران كره گي و در حالت آزاد دمگيري خوبي دارند و در حين سواري دمگيري خود را از دست ميدهند؟؟؟؟؟


 مهمترين عامل دمگيري در اسبها بسته به ژنتيك ،نژاد و تغذيه اسب ميباشد.

دم اسبها بين پانزده تا هجده مهره   و داراي چهار رگ خوني و ماهيچه ها و تاندونهايي به دور مهره ميباشد.

زماني كه اسب ها در حالت آزاد از اسطبل خارج ميشوند براي تخليه انرژي خود جست و خيز زيادي ميكنند و بيشترين فشار را به اندامهاي بدن مخصوصأ دم خود وارد ميكنند و در نتيجه حالت دمگيري بصورت افراشته  به نظر ميرسد ولي بعد از اينكه انرژي آنها كم ميشود در نتيجه حالت دمگيري هم كاهش ميابد و دم حالت اوليه خود را از دست ميدهد. همچنين اين حالت در سواري بيشتر به چشم ميخورد يعني اسب در حالت آزاد دمگير و در سواري دم خود را بصورت عصايي يا كج و معمولي ميگيرد.

يكي از دلايل مهم اين امر اين است كه اسبها در سواري مخصوصأ در حالت سرقدم فشار دهنه و سواركار را تحمل ميكنند در نتيجه فشار كمتري به تاندونها و ماهيچه خود وارد ميكنند و دم خود را معمولي و يا عصايي ميگيرند ولي در حالت تاخت دم خودرا بصورت افراشته يا پرچمي ميگيرند چون فشار بيشتري به اندام خود وارد ميكنند.