ایمنی سوارکار
حتی آرام ترین اسبها و کوچکترین پونی ها هم اگر بترسند یا وحشت کنند می توانند به شما آسیب برسانند.
توصیه هایی که در اینجا ارائه می شود می تواند به شما کمک کند تا در هنگام کار با اسبها لگد نخورید، پایتان زیر سم اسب له نشود، اسب شما را گاز نگیرد، از اسب تنه نخورید یا اسب از دستتان در نرود. اگر تازه کار باشید، ممکن است سختتان باشد که همه این توصیه ها را به خاطر بسپارید. اما کم کم همه اینها جزء عادتهایتان می شود؛ درست مثل نگاه کردن به هر دو طرف خیابان وقتی می خواهید از آن رد شوید.
اسب به عنوان یک حیوان آزاد، توانایی واکنش سریع و فرار از خطرات را دارد که برای زنده ماندن او در طبیعت وحش نقش حیاتی دارد. این غریزه در حیوانات اهلی همچنان قدرتمند باقی می ماند. بنابراین انتظار واکنش های این چنینی را داشته باشید.
• توی زمین: آرام و ساکت باشید. حرکات ناگهانی ممکن است باعث شود اسب بپرد (به سمت پهلو) یا لگد بزند.
• بی خطر ترین روش برای راه بردن اسب، استفاده از افسار و طناب است. هیچ وقت انگشتتان را در بندها، حلقه ها و یا دهنه اسب قلاب نکنید. اگر اسب خودش را کنار بکشد، ممکن است انگشت شما در آن گیر کند و آسیب ببیند یا دستتان طوری گیر کند که اسب شما را با خودش بکشد.
• هیچ وقت درست پشت اسب نایستید. اگر می خواهید دم اسب را تمیز کنید، یک طرف اسب بایستید و آرام دم اسب را بگیرید.
• وقتی دارید سم های اسب را تمیز می کنید یا برایش بانداژ پا می بندید، به صورت چمباته یا روی زانو ننشینید. طوری خم شوید که اگر اسب خواست حرکت کند بتوانید فوری از سر راه او کنار بروید.
• به هیچ وجه بند لنج، طناب دهنه یا افسار اسب را دور دست یا هرجای دیگر از بدنتان گره نزنید. اگر اسبتان خودش را کنار بکشد، ممکن است شما را هم با خودش بکشد.
• همیشه با سطل یا ظرف به اسب غذا بدهید. اسبها ممکن است خیلی زود برای خوردن غذا حریص شوند و انگشت شما را با هویج اشتباه بگیرند.
• کفش های محکم یا چکمه های سوارکاری بپوشید تا اگر اسب اشتباهی روی پای شما رفت، پایتان آسیب نبیند. هیچ وقت در باشگاه سوارکاری صندل یا کفش های نازک پایتان نکنید.
• وقتی طناب اسب را به جایی گره می زنید از گره آسان استفاده کنید تا اگر اسبتان ترسید و خودش را محکم کشید، زود باز شود. احساس در بند بودن باعث می شود اسب آنچنان وحشت کند که به خودش یا شما آسیب بزند.
• بی خطر ترین موقعیت برای ایستادن کنار اسبتان، نزدیک شانه های اسب است، جایی که بتوانید همدیگر را ببینید، در غیر این صورت بیشتر از سه متر از او فاصله بگیرید.
• موقعی که دارید اسب را تیمار می کنید، زین او را می بندید یا اصطبل را تمیز می کنید، اسب را ببندید. اسبی که رها باشد می تواند باعث خرابی شود. و هیچ وقت اسبتان را بسته ترک نکنید و قبل از رفتن بازش کنید.
• وقتی دارید با اسب از در خارج می شوید، مطمئن باشید که در کاملا باز است و اسب در موقع خروج به خودش آسیب نمی زند. باز نبودن در ممکن است باعث رم کردن اسب شود و در نتیجه اسب شما را هل بدهد یا به شما لگد بزند.
اصول اوليه
سوارکاری یک ورزش لذتبخش و در عین حال کمی سخت است و برای یاد گرفتن آن به شجاعت و جسارت نیاز دارید. اگر تازه می خواهید وارد دنیای سوارکاری شوید این مقاله کمک تان میکند اصول اولیه سوارکاری با اسب را یاد بگیرید.
دنیای اسب در این مجموعه فقط به طور کلی به مراحلی می پردازد که لازم است برای سوارکار شدن بپیمایید. جزئیات هرکدام از این مراحل در مطالب دیگر به طور مفصل شرح داده می شود.
یک باشگاه سوارکاری خوب پیدا کنید
اگر می خواهید سوارکار خوبی بشوید نباید فکر کنید می توانید خیلی راحت روی اسب پیر بابابزرگ بپرید و سعی کنید سواری را یاد بگیرید، چون این کار از نظر حرفه سوارکاری ارزش زیادی ندارد – فقط می تواند ترس شما از اسب را از بین ببرد یا شما را با روحیات و خصوصیات کلی اسب آشنا کند. چیزی که شما لازم دارید یک باشگاه سوارکاری خوب با یک مربی ماهر و با تجربه است، بعلاوه اسب های مخصوص آموزش که بتوانید در سطح خودتان با آنها کار کنید، و یک فضای مناسب برای سوارکاری. وقتی می خواهید باشگاه یا مربی انتخاب کنید اول یکی دو جلسه آنجا بروید و با آنها کار کنید تا ببینید مربی و اسب (اگر قرار است از اسب های باشگاه استفاده کنید) و همچنین فضای باشگاه چطور است.
یک مربی سوارکاری خوب انتخاب کنید
مربی تان باید یک آدم آموزش دیده و با تجربه باشد که خودش هم خوب سواری می کند. مربی سوارکاری باید صبور باشد و بتواند خوب درس بدهد، و با اینکه شما نباید انتظار داشته باشید بتواند ذهن تان را بخواند اما او هم نباید شما را تحت فشار بگذارد که در سطحی سوارکاری کنید که واقعا هنوز توانایی و مهارتش را ندارید.
یک اسب خوب انتخاب کنید
اما درمورد اسب تان؛ اسب آموزشی سوارکاری باید اسب آرامی باشد، با تجربه باشد (اسب های جوان معمولا مناسب این کار نیستند)، و حداقل هشت سال سن داشته باشد. با اینکه تاخت رفتن با یک اسب جوان و زیبای دوساله با یال های بلند در دشت های پرگل خیلی رمانتیک است اما به نفع تان است که فعلا به این موضوع فکر نکنید! برای شروع، یک اسب کارآزموده که به مدت نیم ساعت دور یک دایره یورتمه می رود هم جالب تر است و هم امن تر.
اما هر اسبی که انتخاب کنید باید یاد بگیرید که قبل از شروع کار او را برای سوارکاری آماده کنید.
اولین گام یادگیری سوارکاری، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌وخوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک کند و انجام دهد. اسب با انسان متفاوت است و همین تفاوت است که باعث جذابیت این رابطه می شود. هرچه بهتر بتوانیم طرف مقابلمان را درک کنیم و یادبگیریم که غرایز او را بفهمیم، رابطه ما بهتر می شود. رفتار پر از ترس اسب مغرضانه نیست، بلکه یک واکنش طبیعی برای حفاظت از خودش است. اگر بتوانیم این احساس را در اسب ایجاد کنیم که ما از او حفاظت می کنیم، به ما اعتماد می کند و دیگر از هر فرصتی برای فرار استفاده نمی کند.
سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود.
ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد،
بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند.
بستگی دارد.
اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر
کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی اعتمادی
یا عصبانیت و ناراحتی او شده‌است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی
بسیار خشمگین است و یا این که به شدت ترسیده‌است. در این صورت اسب می‌تواند بسیار
خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند.
اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بدخلقی خود را نشان
می‌دهد. هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز میکند،
در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث
ناراحتی او شده‌است.