بیماریهای پوستی

بیماریهای پوستی

این بیماریها عبارتند از: آبسه، هماتوم ها، شپش، ملانوما، تب لجن، ادم، اورریچ، باران سوختگی، کچلی، سویت ایچ، زگیل و انواع زخم ها که در زیر تعدادی از آنها توضیح داده می شوند

آبسه

آبسه تجمعی چرکی است. در آبسه های پوستی در لایه زیرین پوست چرک تجمع می کند آبسه ها با تجمع چرک موجب تورم می شوند. اگر آبسه بر روی سطح نرمی از بدن مانند عضله قرار داشته باشند این تورم قابل رویت نیست و بر عکس اگر آبسه بر روی ناحیه سفت بدن مانند استخوان قرار داشته باشد هرگونه تورمی ایجاد برآمدگی می کند. ناحیه آبسه هنگام لمس گرم است. این گرما به علت خون رسانی شدید به ناحیه ملتهب است.

آبسه در واقع سطحی از پوست را با کنار زدن لایه ها و جدا کردن آنها از هم منحل می کند. به طور دقیق یک آبسه حاوی مایعی است که اصطلاحا به آن چرک می گوییم. قسمتی از این چرک شامل مایع میان بافتی، بخشی از آن شامل گلبول های سفید مرده به خصوص نوتروفیل ها و قسمتی حاوی باکتری های زنده و مرده است. تشکیل آبسه به این صورت اتفاق می افتد که باکتری هایی که در جریان خون در حال گردشند در یک ناحیه خاص ساکن می شوند و در آنجا تکثیر یافته و به واسطه آن لایه پوست شکسته شده و باکتری ها راهی برای عبور از خلال زخم پیدا می کنند. نوتروفیل ها به ناحیه تکثیر باکتری جذب می شوند و موجب واکنش های التهابی و آزاد شدن مایع می گردند. آبسه در مراحل ابتدایی تشکیل سفت است و به تدریج با تجمع چرک نرم تر می شود. سپس یک ناحیه از پوست روی آن شروع به نازک شدن کرده و در نتیجه چرک از این نقطه به صورت انفجاری خارج می شود.

درمان

همیشه بهتر است که چرک خارج شود. پس ما باید تدابیری برای باز شدن آبسه به سطح پوست بیندیشیم. تحریک پوست با گرما روش موثری در این زمینه است. برای این منظور می توان از بانداژی که به آب گرم آغشته شده است بر روی تمام ناحیه آبسه استفاده کرد. این عمل ظرف مدت 10 الی 15 دقیقه منجر به کاهش درد اسب می شود. اگر مبادرت به خارج کردن چرک توسط نیشتر زدن با اسکاپیل می کنید مرطوب بودن پوست بسیار سودمند است. هنگامی که آبسه در حال خشک شدن است با ضمادگذاری می توان به خروج چرک کمک نمود. تجویز آنتی بیوتیک در کشتن باکتری ها به سیستم ایمنی اسب کمک می کند. چرک حاوی باکتری های آلوده و مرده است. چرک موجود در یک آبسه می تواند زخم های دیگر را هم آلوده سازد. اگر قرار است مقدار زیادی از چرک تخلیه شود باید پوست زیر آبسه را با وازلین بپوشانید. هرچیز که با چرک در تماس است باید ضد عفونی شود حتی ناحیه ای از اصطبل که آلوده به چرک می شود.

شپش

شپش ها انگل های ریزی هستند که در سطح خارجی و داخلی پوست زندگی می کنند. آنها با چشم غیر مسلح قابل رویتند اما اغلب به واسطه پوشش ضخیم اسب و رنگ تیره آنها که با پوست تیره اسب با هم آمیخته شده قادر به دیدنشان نیستیم. گردن ناحیه ای است که بیش از قسمتهای دیگر گرفتار می شود. شپش ها سرتاسر سال با اسب ها زندگی می کنند ولی ما تنها در ماههای سرد زمستان علائم حضور آنها را متوجه می شویم زیرا در این زمان پوشش اسب به دلیل سرمای هوا ضخیم تر می شود و در نتیجه شپش ها فعالتر می شوند.

درمان

در این شرایط باید اسب را با شامپوی حاوی پیپرونیل بوتوکسید و پایروتروم شست و شو داد. داروی ضد کرم و آیورمکتین هم قادر به کشتن شپش ها هستند. کلیه لوازم اسب آلوده نیز باید به طور همزمان با همان شامپویی که اسب را شست و شو می دهند شسته شوند. این انگل نمی تواند به مدت طولانی به دور از بدن اسب در اصطبل زندگی کند بنابراین لوازم و وسایل اصطبل برای اسب های دیگر خطر آلودگی ندارد.

باران سوختگی

این عوارض به دنبال بارش های طولانی مدت ایجاد می شود و به تدریج با خشک شدن شرایط آب و هوایی برطرف می گردند. باران سوختگی عفونتی مربوط به سطح بالایی بدن اسب است که عامل آن همان باکتری درمانوفیلوس عامل تب لجن می باشد. در این عارضه نواحی ریزش مو در پوست خیلی کوچک است و آثار زخم تنها محدود به تعداد کمی از موها می شود. باران سوختگی در شرایط گرم و مرطوب ایجاد می شود و نواحی آلوده با جریان عرق یا باران گسترش می یابند.

درمان

اسب را باید با شامپوی آنتی سیتیک شست و شو داد. کار دیگری که از اهمیت کمتری برخوردار است شست و شو با محلول سولفات مس است پس از شامپو کردن باید پوست را خشک کرد. سه روز بعد کل این فرآیند باید تکرار شود.

کچلی

این عارضه جلدی بر خلاف نامش هیچ ارتباطی با کرم و هیچ شباهتی به حلقه ندارد بلکه یک عفونت قارچی پوست و مو است. در این بیماری قسمت های کوچک فاقد مو می شود که پوسته پوسته اند ولی التهاب و سوزش ندارند. علت از دست رفتن موها سست شدن آنهاست و ساییدگی و اصطکاک نقشی در ایجاد آن ندارند. کچلی می تواند به راحتی از یک اسب به اسب دیگر سرایت کند و حتی می تواند از میخی که اسب آلوده با آن در تماس بوده به اسب دیگر