چگونه می توان مشمشه را کنترل و پیشگیری کرد؟
چگونه می توان مشمشه را کنترل و پیشگیری کرد؟تا به امروزهیچگونه دارویی برای درمان قطعی حیوانات مبتلا به مشمشه و هیچ نوع واکسن موثری جهت پیشگیری از بیماری به بازار عرضه نشده است. لذا مهمترین راههای کنترل و ریشه کنی آن شناسایی مواد بالینی مشکوک، شناسایی تک سمی های آلوده به ظاهر سالم و حذف حیوانات آلوده و رعایت اصول بهداشتی(از قبیل ضد عفونی کردن محیط ،جایگاه و لوازم)وقرنطینه ای می باشد.بسیاری از کشورها توانسته اند با رعایت موارد مذکور مشمشه را ریشه کن کنند ولی با این حال در صورت عدم رعایت مقررات بهداشتیع و نقل و انتقال اسب ها همیشه خطر شیوع مشمشه به عنوان یک بیماری باز پدید در کمین مناطق عاری از مشمشه میباشد.
دکتر سامد برومندفر
چگونه می توان مشمشه را تشخیص داد؟
به علت تشابه علایم بالینی مشمشه با برخی بیماری ها فقط با تکیه بر نشانه های بالینی نمی توان با قاطعیت این بیماری را تشخیص داد . بنا بر این برای تشخیص بیماری باید از آزمون های تشخیصی صحرایی( آزمون مالئین) و آزمایشگاهی استفاده کرد.
کانال دوست داران اسب ایران
@dostdaran_asbe_iran
نشانه های بالینی بیماری مشمشه چیست؟
به طور کلی مشمشه به سه شکل بالینی شامل شکل پوستی( بیماری فارسی یا سراجه با بروز ندول ها یا قرحه های پوستی)
شکل نازال(درگیری قسمت بالایی دستگاه تنفسی و بروز زخم های بینی) و شکل ریوی (ابتلاء قسمت پایینی دستگاه تنفس) در حیوانات دیده می شود.
روند بیماری در تک سمیان می تواند به سه شکل حاد با علایم شدید تنفسی ،تورم غده های لنفاوی و طناب لنفاوی، شکل مزمن با علایم بیماری در پوست و بینی،شکل مخفی بدون علایم بالینی و تنها ابتلاء ریه ها بروز کند شکل حاد بیماری بیشتر در الاغ و قاطر اتفاق می افتد و نشانه های آن اغلب شامل تب بالا و علایم تنفسی است. در اسب معمولا بیماری به شکل مزمن بوده و حیوانات آلوده میتوانند چندین سال زنده بمانند. شکل دماغی و ریوی مشمشه اغلب به صورت حاد بوده اما شکل پوستی مشمشه (فارسی) روند مزمن دارد.
بروز دانه (ندول ها) و زخم ها در بینی موجب ترشحات زرد چسبناک از مجاری بینی گردیده و جای زخم ستاره ای شکل پس از بهبود زخم ها باقی می ماند.با ایجاد ندول های ریوی شاهد افزایش سرفه در حیوان مبتلا بوده و حیوان هرروز ضعیف تر می شود . عروق لنفاوی در شکل پوستی مشمشه درشت و طنابی شکل گردیده و در امتداد آنها ندول های آبسه ای ایجاد شده که به مرور زمان قرحه ای شده و چرک زرد از آنها خارج می گردد.معمولا در ندول های آبسه ای در احشاء داخلی حیوان مبتلا از جمله کبد و طحال نیز ایجاد می شوند که باعث لاغری و مرگ حیوان می گردند.
مشمشه در انسان می تواند به شکل بالینی موضعی، ریوی، سپتی سمی، منتشر و مزمن ظهور کند و ممکن است شکلی از بیماری به اشکال دیگر آن پیشرفت کند. نشانه های عمومی متداول بیماری عبارت است از: تب،لرز،سردرد شدید،بی قراری،کسالت،دردهای عضلانی،سرگیجه،تهوع،استفراغ،اسهال،تنفس سریع و تعریق،امکان بروز دانه ها و بثورات جلدی و سر باز کردن آنها در هر نقطه از بدن بیمار وجود دارد انتشار عفونت به اندام های داخلی موجب بروز آبسه هایی در اندام های مختلف بدن می گردد.