نشانه های بالینی بیماری مشمشه چیست؟
نشانه های بالینی بیماری مشمشه چیست؟
به طور کلی مشمشه به سه شکل بالینی شامل شکل پوستی( بیماری فارسی یا سراجه با بروز ندول ها یا قرحه های پوستی)
شکل نازال(درگیری قسمت بالایی دستگاه تنفسی و بروز زخم های بینی) و شکل ریوی (ابتلاء قسمت پایینی دستگاه تنفس) در حیوانات دیده می شود.
روند بیماری در تک سمیان می تواند به سه شکل حاد با علایم شدید تنفسی ،تورم غده های لنفاوی و طناب لنفاوی، شکل مزمن با علایم بیماری در پوست و بینی،شکل مخفی بدون علایم بالینی و تنها ابتلاء ریه ها بروز کند شکل حاد بیماری بیشتر در الاغ و قاطر اتفاق می افتد و نشانه های آن اغلب شامل تب بالا و علایم تنفسی است. در اسب معمولا بیماری به شکل مزمن بوده و حیوانات آلوده میتوانند چندین سال زنده بمانند. شکل دماغی و ریوی مشمشه اغلب به صورت حاد بوده اما شکل پوستی مشمشه (فارسی) روند مزمن دارد.
بروز دانه (ندول ها) و زخم ها در بینی موجب ترشحات زرد چسبناک از مجاری بینی گردیده و جای زخم ستاره ای شکل پس از بهبود زخم ها باقی می ماند.با ایجاد ندول های ریوی شاهد افزایش سرفه در حیوان مبتلا بوده و حیوان هرروز ضعیف تر می شود . عروق لنفاوی در شکل پوستی مشمشه درشت و طنابی شکل گردیده و در امتداد آنها ندول های آبسه ای ایجاد شده که به مرور زمان قرحه ای شده و چرک زرد از آنها خارج می گردد.معمولا در ندول های آبسه ای در احشاء داخلی حیوان مبتلا از جمله کبد و طحال نیز ایجاد می شوند که باعث لاغری و مرگ حیوان می گردند.
مشمشه در انسان می تواند به شکل بالینی موضعی، ریوی، سپتی سمی، منتشر و مزمن ظهور کند و ممکن است شکلی از بیماری به اشکال دیگر آن پیشرفت کند. نشانه های عمومی متداول بیماری عبارت است از: تب،لرز،سردرد شدید،بی قراری،کسالت،دردهای عضلانی،سرگیجه،تهوع،استفراغ،اسهال،تنفس سریع و تعریق،امکان بروز دانه ها و بثورات جلدی و سر باز کردن آنها در هر نقطه از بدن بیمار وجود دارد انتشار عفونت به اندام های داخلی موجب بروز آبسه هایی در اندام های مختلف بدن می گردد.
به طور کلی مشمشه به سه شکل بالینی شامل شکل پوستی( بیماری فارسی یا سراجه با بروز ندول ها یا قرحه های پوستی)
شکل نازال(درگیری قسمت بالایی دستگاه تنفسی و بروز زخم های بینی) و شکل ریوی (ابتلاء قسمت پایینی دستگاه تنفس) در حیوانات دیده می شود.
روند بیماری در تک سمیان می تواند به سه شکل حاد با علایم شدید تنفسی ،تورم غده های لنفاوی و طناب لنفاوی، شکل مزمن با علایم بیماری در پوست و بینی،شکل مخفی بدون علایم بالینی و تنها ابتلاء ریه ها بروز کند شکل حاد بیماری بیشتر در الاغ و قاطر اتفاق می افتد و نشانه های آن اغلب شامل تب بالا و علایم تنفسی است. در اسب معمولا بیماری به شکل مزمن بوده و حیوانات آلوده میتوانند چندین سال زنده بمانند. شکل دماغی و ریوی مشمشه اغلب به صورت حاد بوده اما شکل پوستی مشمشه (فارسی) روند مزمن دارد.
بروز دانه (ندول ها) و زخم ها در بینی موجب ترشحات زرد چسبناک از مجاری بینی گردیده و جای زخم ستاره ای شکل پس از بهبود زخم ها باقی می ماند.با ایجاد ندول های ریوی شاهد افزایش سرفه در حیوان مبتلا بوده و حیوان هرروز ضعیف تر می شود . عروق لنفاوی در شکل پوستی مشمشه درشت و طنابی شکل گردیده و در امتداد آنها ندول های آبسه ای ایجاد شده که به مرور زمان قرحه ای شده و چرک زرد از آنها خارج می گردد.معمولا در ندول های آبسه ای در احشاء داخلی حیوان مبتلا از جمله کبد و طحال نیز ایجاد می شوند که باعث لاغری و مرگ حیوان می گردند.
مشمشه در انسان می تواند به شکل بالینی موضعی، ریوی، سپتی سمی، منتشر و مزمن ظهور کند و ممکن است شکلی از بیماری به اشکال دیگر آن پیشرفت کند. نشانه های عمومی متداول بیماری عبارت است از: تب،لرز،سردرد شدید،بی قراری،کسالت،دردهای عضلانی،سرگیجه،تهوع،استفراغ،اسهال،تنفس سریع و تعریق،امکان بروز دانه ها و بثورات جلدی و سر باز کردن آنها در هر نقطه از بدن بیمار وجود دارد انتشار عفونت به اندام های داخلی موجب بروز آبسه هایی در اندام های مختلف بدن می گردد.