خصوصیات اندام شناسی اسب اصیل ایرانی (اسب عرب ایران)
خصوصیات اندام شناسی اسب اصیل ایرانی (اسب عرب ایران)
معمولاً وضعیت اندام شناسی، یک اسب در سه بخش سر، بدن و یال و دم و اندام حرکتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. قد اسب عرب را از سطح زمین تا مرتفع ترین ناحیه جدوگاه ۱۴۲ تا ۱۴۹ سانتی متر و گاهی حدود ۱۴۵ سانتی متر مطرح کرده‌اند.
الف) مشخصات سر:
پیشانی: معمولاً عریض، مسطح و یا کمی برجسته‌است.
روی بینی: در اسبهایی که قسمت وسط بینی در مقطع طولی و نمای عرضی، عرض کمی داشته باشد آن را جمع می‌نامند که برخی نویسندگان این ویژگی را در اسب عرب مطرح می‌کنند ولی یکی از ویژگی های اسب عرب در این ناحیه مقداری فرورفتگی در سطح طولی است و گاهی اوقات هم صاف دیده می‌شود، روی بینی اسب خوزستان عمدتاً صاف است.
انتهای بینی و منخرین: در اسب عرب انتهای بینی به طور واضح برجسته می‌باشد و و منخرین کاملاً گشاد و ناصاف می‌باشد.
گوش: معمولاً گوشهای اسب عرب کوچک هستند. گوش اسب عرب از ترکمن کوچکتر است.
چشم: یکی از ویژگیهای بارز اسب عرب چشم های زیبای آن هستند که جذابیت و زیبائی خاصی به چهره آن می‌بخشند ولی به طور کلی چشمهای اسب عرب درشت، گرد و معمولاً حدقه برجسته دارند که برجستگی حدقه در چشمان اسب عرب از ویژگیهای شاخص آن است.
گونه: گونه در اسب عرب مشخص است. معمولاً دارای سطحی گرد است.
لبها: باریک و متناسب است و زیبائی خاصی به چهره می‌دهد.
به طور کلی اگر بخواهیم از اختصاصات عمومی و ویژگی های اختصاصی ناحیه سر در اسب عرب صحبت کنیم می‌توانیم بگوییم که اسب عرب سری متناسب با بدن خود دارد که سر در ناحیه گونه‌ها عمق زیادی دارد و معمولاً در ناحیه پیشانی در حد فاصل چشم ها برجستگی سپر مانندی به نام جبه دارد و در ناحیه لبها و پوزه کمی جمع تر می‌شود و کلاً سر فرمی مثلثی شکل پیدا می‌کند و در ناحیه دو فک تحتانی فضای وسیعی وجود دارد که در اسب خوب این فاصله منحصربه‌فرد است.
ب) مشخصات بدن و یال و دم:
جدوگاه: معمولاً چون اسب عرب دارای اتصال قوی گردنی – سینه‌ای می‌باشد در نتیجه ارتفاع جدوگاه با گردن یکی شده و معمولاً جدوگاه مشخص در اسب عرب به چشم نمی‌خورد و بصورت پیوسته با گردن بلندی می‌یابد.
کمر: معمولاً زین گاه اسب عرب اندکی پائین تر از سطح کپل و جدوگاه می‌باشد که مقدار این پائین افتادگی کمر بسیار متناسب با بدن و خوش فرم است.
کپل: کپل اسب عرب یکی از ویژگیهای اندام شناسی آن است معمولاً اسب عرب دارای کپل گرد و کاملاً برجسته و بسیار خوش فرم است.
سینه: این ناحیه در اسب عرب هم در عرض و هم در طول عمق متناسبی دارد و به خاطر عرض زیاد و متناسب آن ناحیه با ناحیه شکم پیوسته به نظر می‌رسد. در هر صورت این عمق متناسب سینه به همراه منخرین گشاد و فاصله زیاد دو فک تحتانی، شرایط تنفسی خوبی را برای این نژاد فراهم می‌سازد. در هر صورت سینه عریض و عضلانی از اختصاصات این نژاد می‌باشد.
شکم: در اسب عرب شکم به صورت مدور و استوانه‌ای در امتداد سینه قرار دارد.
یال و دم: یال و دم بلند و پرپشت در اسب عرب یکی از ویژگیهای بارز و شاخص این نژاد می‌باشد که زیبائی و جلوه زیادی به آن می‌بخشد. یکی از ویژگیهای اسب عرب بالا گرفتن دم در هنگام حرکت است.
ج) اندامهای حرکتی: از شاخص ترین ویژگیهای اندام حرکتی سم‌های سخت، بزرگ و معمولاً مقطع گرد آنها است. همچنین دستهاو پاها کاملاًعضلانی و قلم در اندام های حرکتی جلو و عقب قطر متناسب و قوی دارند و هم چنین یکی از ویژگیهای اسب عرب وجود موهایی در پشت ناحیه بخلق است که به نام Feather نامیده می‌شوند. همچنین در مفصل خرگوشی (Hock) در اسب عرب خمیدگی نسبت به بقیه نژادها اندکی بیشتر است). توضیح: یکی از ویژگی های اسب عرب در مورد گردن آن است که معمولاً اسب عرب قوسی در ناحیه گردن دارد که معمولاً به سر فرمی قوسی شکل یا قویی شکل می‌دهد که اصطلاحاً به آن Mitbah می گویند.
تفاوت اساسی ساختار و ترکیب بدن اسب عرب با سایر اسبها
اسبهای دنیا دارای ۱۸ دنده – ۶ مهره کمری و ۱۸ مهره دمی می‌باشند. اما اسب عرب دارای ۱۷ دنده – ۵ مهره کمری و ۱۶ مهره دمی می‌باشند. این اختلاف، به تحرک زیاد و ناحیه دم حیوان کمک می‌کند. ناحیه پشت حیوان کوتاه و تا حدودی مقعر می‌باشد. دست و پای قوی و بدن جمع و جور جزء صفات خوب اسب عرب است.
اسب اصولاً حیوانی است که در آب و هوای سرد و خشک تکامل یافته و در مناطق بیابانی همچون کویرهای عربستان رشد نیافته‌است.
@dostdaran_asbe_iran
در اسب عرب ايران(persian arab) آنچه كه مورد نظر قديمی هایی چون شيخ علی بن طريف می باشد 9تيره اصلی تقسيم ميشود كه هر كدومشون زير تيره های خودش رو داره 9 تيره اصلي عبارتند از:
معنگي
خرسان
حمداني
كهيلان
سگلاوی
عبيان
جلفان
شويمان
هذبان
الخمسه با اسب های عرب ايران ارتباطی ندارند ودر ايران 9 تيره اصلی داريم asbland@
سبيلي زير تيره معنگي هست كه در حدود 250 سال پيش توسط شيخ سبیل این مادیان خريداري مي شود كه بعد از ایشان نسل این اسب در طایفه شان ادامه پيدا ميكنه تا اينكه در زمان تنظيم شجره ها به احترام جدشون آنها را معنگي سبيلي نامگذاري ميكنند كه بيشتر به همون سبيلي معروف می باشند.
معمولاً وضعیت اندام شناسی، یک اسب در سه بخش سر، بدن و یال و دم و اندام حرکتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. قد اسب عرب را از سطح زمین تا مرتفع ترین ناحیه جدوگاه ۱۴۲ تا ۱۴۹ سانتی متر و گاهی حدود ۱۴۵ سانتی متر مطرح کرده‌اند.
الف) مشخصات سر:
پیشانی: معمولاً عریض، مسطح و یا کمی برجسته‌است.
روی بینی: در اسبهایی که قسمت وسط بینی در مقطع طولی و نمای عرضی، عرض کمی داشته باشد آن را جمع می‌نامند که برخی نویسندگان این ویژگی را در اسب عرب مطرح می‌کنند ولی یکی از ویژگی های اسب عرب در این ناحیه مقداری فرورفتگی در سطح طولی است و گاهی اوقات هم صاف دیده می‌شود، روی بینی اسب خوزستان عمدتاً صاف است.
انتهای بینی و منخرین: در اسب عرب انتهای بینی به طور واضح برجسته می‌باشد و و منخرین کاملاً گشاد و ناصاف می‌باشد.
گوش: معمولاً گوشهای اسب عرب کوچک هستند. گوش اسب عرب از ترکمن کوچکتر است.
چشم: یکی از ویژگیهای بارز اسب عرب چشم های زیبای آن هستند که جذابیت و زیبائی خاصی به چهره آن می‌بخشند ولی به طور کلی چشمهای اسب عرب درشت، گرد و معمولاً حدقه برجسته دارند که برجستگی حدقه در چشمان اسب عرب از ویژگیهای شاخص آن است.
گونه: گونه در اسب عرب مشخص است. معمولاً دارای سطحی گرد است.
لبها: باریک و متناسب است و زیبائی خاصی به چهره می‌دهد.
به طور کلی اگر بخواهیم از اختصاصات عمومی و ویژگی های اختصاصی ناحیه سر در اسب عرب صحبت کنیم می‌توانیم بگوییم که اسب عرب سری متناسب با بدن خود دارد که سر در ناحیه گونه‌ها عمق زیادی دارد و معمولاً در ناحیه پیشانی در حد فاصل چشم ها برجستگی سپر مانندی به نام جبه دارد و در ناحیه لبها و پوزه کمی جمع تر می‌شود و کلاً سر فرمی مثلثی شکل پیدا می‌کند و در ناحیه دو فک تحتانی فضای وسیعی وجود دارد که در اسب خوب این فاصله منحصربه‌فرد است.
ب) مشخصات بدن و یال و دم:
جدوگاه: معمولاً چون اسب عرب دارای اتصال قوی گردنی – سینه‌ای می‌باشد در نتیجه ارتفاع جدوگاه با گردن یکی شده و معمولاً جدوگاه مشخص در اسب عرب به چشم نمی‌خورد و بصورت پیوسته با گردن بلندی می‌یابد.
کمر: معمولاً زین گاه اسب عرب اندکی پائین تر از سطح کپل و جدوگاه می‌باشد که مقدار این پائین افتادگی کمر بسیار متناسب با بدن و خوش فرم است.
کپل: کپل اسب عرب یکی از ویژگیهای اندام شناسی آن است معمولاً اسب عرب دارای کپل گرد و کاملاً برجسته و بسیار خوش فرم است.
سینه: این ناحیه در اسب عرب هم در عرض و هم در طول عمق متناسبی دارد و به خاطر عرض زیاد و متناسب آن ناحیه با ناحیه شکم پیوسته به نظر می‌رسد. در هر صورت این عمق متناسب سینه به همراه منخرین گشاد و فاصله زیاد دو فک تحتانی، شرایط تنفسی خوبی را برای این نژاد فراهم می‌سازد. در هر صورت سینه عریض و عضلانی از اختصاصات این نژاد می‌باشد.
شکم: در اسب عرب شکم به صورت مدور و استوانه‌ای در امتداد سینه قرار دارد.
یال و دم: یال و دم بلند و پرپشت در اسب عرب یکی از ویژگیهای بارز و شاخص این نژاد می‌باشد که زیبائی و جلوه زیادی به آن می‌بخشد. یکی از ویژگیهای اسب عرب بالا گرفتن دم در هنگام حرکت است.
ج) اندامهای حرکتی: از شاخص ترین ویژگیهای اندام حرکتی سم‌های سخت، بزرگ و معمولاً مقطع گرد آنها است. همچنین دستهاو پاها کاملاًعضلانی و قلم در اندام های حرکتی جلو و عقب قطر متناسب و قوی دارند و هم چنین یکی از ویژگیهای اسب عرب وجود موهایی در پشت ناحیه بخلق است که به نام Feather نامیده می‌شوند. همچنین در مفصل خرگوشی (Hock) در اسب عرب خمیدگی نسبت به بقیه نژادها اندکی بیشتر است). توضیح: یکی از ویژگی های اسب عرب در مورد گردن آن است که معمولاً اسب عرب قوسی در ناحیه گردن دارد که معمولاً به سر فرمی قوسی شکل یا قویی شکل می‌دهد که اصطلاحاً به آن Mitbah می گویند.
تفاوت اساسی ساختار و ترکیب بدن اسب عرب با سایر اسبها
اسبهای دنیا دارای ۱۸ دنده – ۶ مهره کمری و ۱۸ مهره دمی می‌باشند. اما اسب عرب دارای ۱۷ دنده – ۵ مهره کمری و ۱۶ مهره دمی می‌باشند. این اختلاف، به تحرک زیاد و ناحیه دم حیوان کمک می‌کند. ناحیه پشت حیوان کوتاه و تا حدودی مقعر می‌باشد. دست و پای قوی و بدن جمع و جور جزء صفات خوب اسب عرب است.
اسب اصولاً حیوانی است که در آب و هوای سرد و خشک تکامل یافته و در مناطق بیابانی همچون کویرهای عربستان رشد نیافته‌است.
@dostdaran_asbe_iran
در اسب عرب ايران(persian arab) آنچه كه مورد نظر قديمی هایی چون شيخ علی بن طريف می باشد 9تيره اصلی تقسيم ميشود كه هر كدومشون زير تيره های خودش رو داره 9 تيره اصلي عبارتند از:
معنگي
خرسان
حمداني
كهيلان
سگلاوی
عبيان
جلفان
شويمان
هذبان
الخمسه با اسب های عرب ايران ارتباطی ندارند ودر ايران 9 تيره اصلی داريم asbland@
سبيلي زير تيره معنگي هست كه در حدود 250 سال پيش توسط شيخ سبیل این مادیان خريداري مي شود كه بعد از ایشان نسل این اسب در طایفه شان ادامه پيدا ميكنه تا اينكه در زمان تنظيم شجره ها به احترام جدشون آنها را معنگي سبيلي نامگذاري ميكنند كه بيشتر به همون سبيلي معروف می باشند.