رنگ در اسب

رنگ در اسب
رنگ‌های ساده: شامل سفید و سیاه و كرنگ، سمند و كهر
رنگ سیاه: رنگ ساده‌ای است كه تمام سطح بدن حیوان از موهای سیاه پوشیده شده است به این رنگ قره محكر هم گفته می‌شود. رنگ سیاه به صورت سیاه خالص، مات، سیاه براق، سیاه كثیف (بعضی از نقاط بدن تبدیل به سرخی شده است) دیده می‌شود. رنگ سیاه باعث می‌شود كه اسب در ظاهر قوی‌تر و زمخت تر از آنچه كه هست به نظر بیاید. 
رنگ سفید: به این رنگ قزل هم گفته می‌شود از سفید صدفی تا كثیف متمایل به زرد یا سرخابی كمرنگ متغیر است. سفید مات به شكل گچ و بدون تلألو است. سفید كثیف كه تقریباً زرد رنگ است. سفید چینی دارای انعكاس آبی رنگ می‌باشد (دُرنایی) و علت آن رنگ پوست بدن است كه از ماوراء موها دیده می‌شود. وقتی رنگ سیاه طبیعی پوست ظاهر می‌گردد و در ماوراء موها منعكس می‌گردد اسب به رنگ خاكستری روشن نیز دیده می‌شود. اصولاً رنگ سفید در اول تولد نادر است زیرا هر اسب دارای چند موی سیاه حداقل می‌باشد لذا آن را خاكستری روشن نیز می‌نامند.

رنگ سمند: رنگ طلایی روشنی است كه اگر یال و دم روشن‌تر از رنگ بدن باشد سمند یال و دم شسته گویند. اگر یال و دم تیره‌تر از رنگ بدن باشد سمند یزیدی می‌گویند.
كرنگ: رنگی كه از زرد طلایی تا قهوه‌ای سوخته، جگری یا تریاكی تغییر می‌كند. در این رنگ، رنگ یال و دم و دست و پا همرنگ یكدیگر است. رنگ كرنگ در واقع یك نوع قرمزی هست كه از یك طرف شباهت سرخی و از طرف دیگر شباهت به قرمزی دارد. اسب‌های كرنگ معمولاً لك‌های سفید در سر و اعضا و بینی و لب دارند و به ندرت ممكن است كرنگ یك دست دیده شود. رنگ كرنگ به انواع كرنگ آلویی، روشن طلایی، زرد براق، كرنگ تیره، كرنگ آلبالویی، كرنگ بلوطی، كرنگ سوخته یا خیلی تیره دیده شود.
رنگ كهر: عبارت است از رنگ قرمزی كه سیر‌تر از رنگ كرنگ است. تفاوت و وجه تمایز آن با كرنگ سیاه بودن یال و دم و انتهای اعضا است (دست و پا) رنگ كهر به انواع آهویی (انعكاس زرد) كهر روشن (قرمز خیلی روشن) كهر معمولی، كهر آلبالویی، كهر تیره متمایل به قهوه‌ای، كهر بلوطی و قرمز و قهوه‌ای كهر خرمایی دیده می‌شود.

رنگ‌های مركب: عبارت از رنگ‌هایی هستند كه از تركیب موهای غیرهمرنگ به وجود می‌آیند و می‌تواند 2 تایی و یا 3 تایی باشد. 
مثل رنگ خاكستری یا نیله، نیله ابرش، ابرش شرابی، كرنگ ابرش، اگر رنگ‌های سیاه و سفید با نسبت‌های مختلف پهلوی هم قرار بگیرند، رنگ نیله با خاكستری ایجاد می‌شود. در خاكستری معمولی تعداد موهای سیاه و سفید برابر است. در خاكستری موهای سیاه بیشتر از سفید هست در نیله یا خاكستری خیلی روشن موهای سفید بیشتر از سیاه است.
تنوع رنگ نیلی: شامل خاكستری سربی تالومی و خاكستری تیره با انعكاس آبی، خاكستر آهنی.
تقسیم‌بندی رنگ نیله: اختلاط موهای سیاه و سفید اگر تعداد موهای سیاه بسیار زیاد باشد قره نیله و اگر سیاه و سفید به صورت منظم باشد نیله گلگون و اگر سفید از سیاه بیشتر باشد نیله روشن گویند. رنگ خاكستری نیله رنگی است كه انواع آن از تمام رنگ‌ها زیادتر است.

زیرا موهای سفید و سیاه كه باعث تشكیل نیله می‌شوند به نسبت‌های مختلف مخلوط گشته‌اند از طرفی موهای قرمز نیز در آنها دیده می‌شود البته گذشت سن نیز باعث این تغییر می‌شود مثلاً كره‌های خاكستری تیره با گذشت زمان به خاكستری روشن تبدیل می‌شوند.
رنگ سمند گرگی: در رنگ سمند گرگی قسمت‌های انتهایی زرد و نوك آنها سیاه یا تیره است. ابرش مخلوطی از موهای سفید، قرمز می‌باشد و برعكس نسبت مخلوط آنها با یكدیگر رنگ ابرش روشن، ابرش معمولی یا ابرش تیره دیده می‌شود. ابرش خال‌دار موقتی دیده می‌شود كه موهای قرمز تعداد زیادی از لكه‌های كوچك را تولید كند.
مخلوطی از رنگ‌های زرد و سیاه می‌باشد و به نظر می‌رسد به رنگ سمند دود زده و یا سمند زغالی درمی‌آیند و سمند گرگی.
نیله ابرش: تنها رنگی است كه از اختلاط 3 رنگ سفید و سیاه و قرمز ایجاد می‌شود. اسب‌های با رنگ نیله ابرش معمولاً یال و دم آنها سیاه و یا تیره‌تر از بقیه بدن است. نیله ابرش گاهی كهر خیلی روشن است. برحسب نسبت‌های مختلف 3 رنگ نیله ابرش را وقتی نیله ابرش سفید گویند كه رنگ سفید آن زیادتر باشد و اگر 3 رنگ به طور مساوی تقسیم شده باشند نیله ابرش معمولی و اگر رنگ قرمز زیادتر باشد روی هم رفته رنگ دارای انعكاس تیره باشد.
رنگ‌های مخلوط:
عبارت از رنگ‌هایی هستند كه از اختلاط لك‌های مختلف در روی زمینه سفید تشكیل شده باشد و اصولاً آنها را ابلق می‌نامند و برحسب رنگ آنها، آنها را ابلق سیاه، ابلق موشی، ابلق سمند، ابلق گرنگ، ابلق كهر، ابلق خاكستری، ابلق ابرش، ابلق گرگی و ابلق نیمه ابرش می‌نامند.