بیماری‌های مشترک انسان و اسب
بیماری‌های مشترک انسان و اسب
مشمشه:
مشمشه یکی از قدیمی‌ترین و خطرناک‌ترین بیماری‌های تک‌سمی‌ها به خصوص اسب بوده و در زمره بیماری‌های مشترک بین انسان و دام نیز قرار دارد. عامل بیماری بورخولدریا مالئی است. اگر اسبی مبتلا به بیماری مشمشه شود به راحتی باکتری عامل بیماری را از طریق طریق ترشحات خود به خارج دفع و سایر حیوانات حساس و انسان را مبتلا می‌سازد. باکتری عامل مشمشه از راه تنفس، خراش‌ها و زخم‌های جلدی قابل انتقال است. علایم بیماری در فرم حاد عبارت از تب شدید، کاهش اشتها، سرفه، ریزش زرد رنگ از بینی و ایجاد التهاب در بعضی از نقاط بدن و تورم طناب لنفاتیک می‌باشد. فرم مزمن بیماری ممکن است با اختلالات ریوی و یا بدون عوارض مشخص دیده شود.
کزاز:
کزاز از بیماری‌های حاد و عفونی انسان و دام می‌باشد و با تاثیر زهرابهٔ باکتری در روی سلسلهٔ اعصاب مشخص می‌شود. باکتری عامل بیماری (کلستریدیوم تتانی) از راه خراش و زخم‌های جلدی وارد بدن می‌شود و در بافت‌های مجروح رشد کرده و تولید زهرابه می‌نماید. تمام حیوانات به بیماری کزاز مبتلا می‌شوند ولی تک‌سمی‌ها بیشتر از سایر حیوانات به بیماری حساس هستند. علایم بیماری با سفت شدن عضلات شروع و درجه حرارت بدن به سرعت بالا می‌رود و گاهی به ۴۲ تا ۴۳ درجه می‌رسد. حیوان در اثر انقباض عضلات گردن از خوراک می‌افتد. گوش‌ها راست و تمام بدن خشک و حالت صلابت به خود می‌گیرد. بزاق زیادی از دهان حیوان جاری می‌شود و ادرار و مدفوع حبس می‌گردد. پلک سوم بیرون آمده و روی قسمتی از چشم را می‌پوشاند. در شکل حاد بیماری حیوان در مدت کوتاهی دچار انقباضات شدید و عضلانی و قطع حرکات تنفسی شده و به زودی تلف می‌گردد. حیوانات بیمار میکروب را به وسیله مدفوع خود به خارج پراکنده و به راحتی بستر و لوازم خود را آلوده می‌سازند. انسان‌هایی که در تماس با حیوان بیمار و ابزار و وسایل او هستند از راه خراشهای جلدی و یا در اثر زمین خوردن در معرض آلودگی قرار می‌گیرند.
سیاه زخم (شاربن):
سیاه زخم یا شاربن از زمان‌های قدیم در بیشتر نقاط دنیا وجود داشته و مشترک بین انسان و حیوانات علف‌خوار می‌باشد. عامل بیماری باسیلوس آنتراسیس است. اسب نسبت به بیماری حساس بوده و از طریق زخم‌ها و خراشهای جلدی و یا بلع میکروب (از طریق خراشهای موجود در دهان) و یا در اثر نیش حشرات آلوده به بیماری مبتلا می‌شود. علایم بیماری در حیوان گاهی به حدی شدید است که با سایر بیماری‌ها مثل پیچ خوردگی روده اشتباه می‌شود. در این حالت ادرار و مدفوع خونی بوده و کف همراه با خون از دهان و بینی جاری می‌شود و حیوان در مدت ۳ تا ۶ روز تلف می‌گردد. در کالبدگشایی، طحال حیوان بزرگ و رگ‌ها پر خون و سیاه می‌باشد. در صورتیکه بیماری از طریق نیش حشرات وارد بدن شود تب، نفس تنگی و دل درد در حیوان دیده می‌شود. اورام گرم در ناحیه گلو و جلو شانه ظاهر و به تدریج به حجم آن‌ها اضافه می‌گردد. انسان در اثر تماس با دام مبتلا و یا لاشه آن از طریق خراشهای جلدی و مخاطی بیمار می‌گردد. شاربن روده‌ای در انسان با مصرف گوشت و اعضا آلوده حیوان بیمار حادث می‌شود. چن