نعل بندی به زبان ساده
نعل بندی به زبان ساده
- رشد سم، قیار و نعلبند: یسم اسب، همانند ناخن های دست خودتان، مدام در حال رشد است، آن هم در حدود یک چهارم اینچ در ماه! پس باید مراقبشان باشید!
سم بعضی از اسب ها به واسطه حرکت و کار در مانژ های سفت یا شنی زودتر از آنکه مجال رشد کردن داشته باشند، سائیده میشوند. سم آنها برای حفاظت و جلوگیری از دردناک شدن، نیاز به نعل شدن دارند.
سم بعضی از اسب ها زودتر از آنکه ساییده شوند، رشد میکنند. در این موارد سم ها دردناک و دست و پای آنها ناخن بند میکنند یا پیچ می خورند. این اسب ها نیازمند قیار کردن هستند تا اندازه دست و پای او در حالت طبیعی باشد.
سم بعضی اسب ها رشدی نابرابر دارند، در یک طرف بیشتر از طرف مقابل شان، مانند رشد زود و سریع در قسمت پنجه بیش از پاشنه یا سمت داخل بیشتر از سمت خارج آن به همین دلیل سم تعادل خود را از دست میدهد و حرکت درست و صحیح را برای اسب مشکل میکند.
اگر به سم اسب رسیدگی نکنید و او را در این وضعیت های بد و ناخوشاید رها کنید تا خیلی بلند شود، بشکند و دردناک گردد و از تعادل خارج گردد، قادر به سواری با او نیستید. سم اسب هایی که نعل میشوند هر شش تا هشت هفته باید دوباره نعلبندی شده و نعل شان عوض شود.
نعلبندی بدان معناست که فرد متخصص نعلبند نعل ها را کشیده ( در میآورد) و بعد از قیار و چیدن سم رشد کرده دوباره نعل ها را می چسباند ، زمانی که نعل ها سائیده و پوسیده شدند نعل جدید باید استفاده شود.
فرد متخصص نعلبند هر شش تا هشت هفته یکبار باید سم اسب را کنترل کند، چه اسب کار بکند یا در دوره استراحت باشد، نعلبند باید ببیند سم نیاز به قیار و یا نعل نیاز به تعویض شدن دارد یا نه. (اسب هایی که مشکل سم دارند نیازمند کنترل توسط نعلبند متخصص هر چهار تا پنج هفته یکبار هستند.) نعلبند توانایی و علم قیار و متعادل کردن سم ها را دارد او باید بطور مداوم سم ها را بازبینی کند،حتی اگر خیلی رشد نکرده باشد.
او باید با کنترل مجدد، ببیند سم اسب در شرایط خوبی است و بدرستی متعادل است، در اینصورت اسب شما بدون درد و لنگش و ناراحتی حرکت میکند. اگر مطمئن نیستید که اسب نیازمند تعویض نعل است یا نه، می توانید از نعلبندتان بپرسید.
علائم نیاز سم به قیار و نعلبندی
اولین نشانه نیاز قیار، بلند شدن طول دیواره سم است. اغلب ناحیه پنجه بیشتر از پاشنه بلند میشود. و امکان ناخن بند کردن و گیر کردن و سرخوردن را باعث میشود و فشار زیادی را به تاندون ها وارد میآورد.
اصولا اسب نعل را میاندازد اما اگر هنوز نعل را به کف سم دارد، دلایل و نشانه های زیادی برای مشاهده و جستجو میتوان یافت. به محض رشد سم و بلند شدن آن، به نظر میآید نعل از کف سم کمی جلوتر رفته و یا کمی پایین رفته و به سمت پاشنه کشیده شده است.این حالت باعث فشار انتهای آهن نعل به فضای مابین دیواره و بارهای سم میشود، درد ناک شده و خون مردگی و کبودی ایجاد میکند که corn نامیده میشود.
در اثر رشد دیواره سم به سمت پایین سم روی لبه های نعل می آید و پرچ های میخ (انتهای میخ که باعث چسبیدن نعل به دیواره میشود و روی دیواره سم قابل مشاهده است ) روی دیواره باقی می ماند به جای آنکه نرم شده و با رشد دیواره سم به پایین حرکت کند.
بافت مرده و زائدی که اکنون باید چیده شده و از سم خارج گردد باعث شل شدن میخ ها شده و در مواردی میخ می افتد، و در انتها شل شدن میخ ها امکان شل شدن نعل را باعث می شود. اگر دقت کنید می توانید صدای کلیک کلیک نعل شل شده را روی زمین سفت تشخیص دهید، و امکان دارد بتوانید نعل را با انگشتان تان حرکت دهید. اگر اسب را هر چه زودتر نعلبندی مجدد نکنید، نعل او می افتد.
اصلاح سم و نعلبندي
ساختمان سم
سم شامل سه قسمت ديواره، کف و قوباغه است که تمامي آنها از جنس شاخي بوده و احساس ندارند و به همين علت است که مي توان آنها را بريد و يا ميخ به درون آنها کوبيد.
تفاوت اين قسمتها در ميزان رطوبت موجود در آنهاست که در قورباغه بيشترين و در ديواره کمترين ميزان رطوبت وجود دارد. بالاي سم تاج قرار دارد که رشد سم از آن قسمت صورت مي گيرد، پس سم از بالا به پايين رشد مي کند مانند ناخن انسان.
ديواره قسمتي است که وقتي سم در حالت عادي روي زمين قرار دارد ما از سم مي بينيم، در اطراف سم کشيده شده و سم را در تمام جهات محافظت مي کند. روي ديواره يک لايه محافظ قرار دارد که از تبخير رطوبت سم که در زير لايه شاخي است جلوگيري مي کند و آنچه مهم است اين است که نبايد اين لايه محافظ را مثلا» با سوهان زدن از بين برد چون باعث خشک و شکننده شدن سم مي شود.
کف سم سطح زميني سم را مي پوشاند و عمل آن محافظت از هرگونه جراحت از پايين به سم است. نکته قابل توجه که متاسفانه کمتر مورد دقت قرار مي گيرد اينکه نعلبند بايد از تراشيدن زياد و نازک کردن اين ناحيه خودداري کند.
يک مورد جالب آنکه کف سم کمي انحنا دارد و کاملا تخت و صاف نيست، تقعر دارد و گود است و اتکاء اسب به ديواره هاست و اين باعث مي شود که نوعي چسبندگي قلاب مانند با زمين ايجاد شود و در نتيجه سم فقط با برداشتن از روي زمين قابل حرکت است و اين مساله باعث عدم لغزش و سر خوردن اسب مي شود.
قورباغه يکي از مهمترين قسمتهاي سم است که سه عمل مهم انجام مي دهد. اول آنکه نخستين محلي از سم که موقع گذاشتن پا به زمين مي آيد قورباغه است و با توجه به جنس آن، قورباغه مانند عاج کفش باعث چسبندگي و عدم ليزخوردن مي شود.
همچنين شکل مخصوص آن که در جلو نوک تيز و در عقب پهن است در موقع سواري به جلو تمايل يافته و به قدرت ترمزي آن کمک مي کند، ضمن آنکه شيارهاي مرکزي و کناري آن هم در وظيفه ضد سرخوردن قورباغه موثر است.
دومين کار قورباغه خاصيت ضربه گيري و تقسيم فشار آن است که در موقع تماس پا با زمين کمي از فشار را جذب و بقيه را به طرف بالا و به بالشتک نرم ميان پا و بالاي قورباغه منتقل مي کند و نيز باعث تقسيم فشار به طور مساوي مي شود.
سومين عمل مهم قورباغه وظيفه پمپاژ خون است که مانند قلب دوم عمل مي کند و اگر با زمين تماس نداشته باشد به مرور سم جمع مي شود.
جالب اينکه قورباغه هر چه بيشتر کار کند بزرگتر و قويتر مي شود، پس بايد توجه داشت که پس از نعلبندي در حرکت قورباغه با زمين تماس داشته باشد تا خوب عمل کند.
نعلبندي
نعلبندي يعني اندازه نمودن و جفت کردن يک حلقه آهن به پاي اسب که مانع از فرسايش بيش از حد ديواره و کف سم و زخم سم و لنگش مي شود.
نعلبندي شش مرحله مشخص دارد که عبارتند از:
۱- نعل برداريد (کشیدن نعل): پا را بالا آورده و به کمک چکش و تيزبر پرچ ميخها را انجام داده سپس از سمت پاشنه به کمک گاز انبر و به صورت اهرمي شروع به برداشتن نعل مي کنيم. بايد مراقب بود که ميخها به ديواره آسيبي نرساند و همه ميخها خارج شده باشند.
۲- قيار (آماده سازي): در اين مرحله سم را براي زدن نعل جديد آماده می کنند که بيشتر شامل برداشتن بافت شاخي سم، ديواره، قطعات جدا شده و خراشيده کف و قورباغه مي باشد که به دليل وجود نعل ساييده نشده اند و بلند شده، پس بايد به اندازه طبيعي خود برگردند. براي قيار بيشتر از چاقوي سم تراش استفاده مي شود ضمن آنکه به کمک چکش و چاقوي سم بري و نيز گاز سم چين مي توان قسمتهاي لازم را کوتاه کرد. در اين مرحله بريدن سم به اندازه کافي، رعايت نسبت ارتفاع پاشنه به پنجه و تراشيدن سم در سمت داخل و خارج آن به يک اندازه مهم است. در پايان سطح زميني سم را سوهان زده و صاف مي کنيم.
۳- آهنگري و نعل سازي: تسمه هاي آهني و دراز را در کوره سرخ کرده و با استفاده از ضربات چکش به شکل نعل دست يا پا در آورده و سپس سوراخ مي کنند. همچنين از نعل هاي آماده هم مي توان استفاده کرد.
۴- نعلبندي و اندازه نمودن نعل: دو روش نعل بندي وجود دارد، يکي نعل بندي گرم که نعل ساخته شده در مرحله قبل را موقعيکه هنوز کمي داغ است با انبر مخصوص گرفته و متناسب با اندازه سم آن را تنگ يا گشاد کرده و در صورت نياز کوتاه مي کنند سپس بر روي سم گذاشته تا به اندازه نعل بافت شاخي را بسوزاند، اين يک روش کامل است.
روش دوم نعل بندي سرد است که نعل آماده را استفاده مي کنند و نيازي به کوره ندارد.
۵- ميخ زدن: نعل آماده و اندازه شده را روي سم قرار داده، يکي از ميخهاي پنجه را کوبيده و سپس با جابجايي نعل آن را در جاي اصلي خود قرار مي دهيم به طوريکه پنجه و پاشنه در مکان اصلي خود قرار بگيرند. ميخها را يکي بعد از ديگري به آرامي و با دقت بسيار کوبيده و مراقب هستيم که سر ميخ نه زياد بالاي سم و نه زياد پايين آن بيرون آيد. سپس سر ميخها را با قلاب چکش کاملا برگردانده و آن را مي برند و فقط به اندازه اي باقي مي گذارند که بتوان آن را پرچ کرد.
معمولا چهار ميخ در سمت خارج و سه ميخ در سمت داخل استفاده مي شود. نوک ميخها به صورت مورب است که سمت مورب آن بايد به طرف داخل و سمت صاف آن به سمت خارج باشد تا ميخ وارد بافت زنده سم نشود.
۶- پرداخت، پرچ کردن و اتمام و تکميل: نعلبند قسمت پرچ شده ميخ را محکم کرده و با چکش کاملا» مي خواباند و در آخر آنها را با سوهان نرم و صاف مي نمايد. در پايان لبه هاي تيز ديواره سم را با سوهان صاف مي کنيم و تا از بريدن و تکه شدن ديواره جلوگيري به عمل آيد.