آشنایی با شاخه‌های مختلف سوارکاری
آشنایی با شاخه‌های مختلف سوارکاری
سوارکاری شاخه‌های بسیاری دارد که آشنایی با آن‌ها خالی از لطف نیست. این ورزش تاریخچه‌ای دیرین دارد، به‌عنوان‌مثال رشته چوگان قدیمی‌ترین ورزش گروهی در دنیاست. رشته‌های دیگری نیز طی سالیان گذشته در ورزش سوارکاری شکل‌گرفته که در ادامه به آن‌ها اشاره‌شده است.
سوارکاری شاخه‌های متعددی دارد که به‌طورکلی در دودسته قرار می‌گیرند:
مسابقات اسب‌دوانی
این مسابقات از دوران قدیم در بسیاری از تمدن‌ها همچون یونان و روم باستان وجود داشته است. مسابقات یورتمه و تاخت از مسابقات رایج اسب‌دوانی هستند.
مسابقات یورتمه (سوار بر اسب یا ارابه)، که در آن‌ها هدف نفر اول رسیدن به خط پایان است، بدون این‌که اسب با سرعت گرفتن شروع به تاختن کند. تاختن اسب باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه می‌شود.
در مسابقات تاخت نیز هدف اول رسیدن به خط پایان است، اما این بار با تاخت. مسافت این مسابقات بین۲٫۴۰۰ و ۱٫۶۰۰ متر است. نوعی دیگر از مسابقات تاخت، همراه با مانع است و اسب باید از روی آن‌ها بپرد. مسافت این مسابقات با توجه به نوع مانع‌ها متفاوت است.
سایر مسابقات سوارکاری
ارابه‌رانی
که معمولاً دارای سه مرحله هستند: مرحلهٔ درساژ (که در آن شیوه و جذابیت نمایش و رفتار و حرکات اسب سنجیده می‌شود.)، مرحلهٔ ماراتون (که امتحانی زمان‌بندی‌شده و از قسمت‌های مختلفی تشکیل‌شده است و معمولاً دارای موانعی طبیعی یا مصنوعی است. در آن مهارت، توانایی جسمی و سرعت اسب سنجیده می‌شود.) و مرحلهٔ آخر که عبارت است از حرکت درراه‌هایی که از اطراف، توسط توپ‌هایی (یا چیزهای دیگری) محدودشده است. گذشت وقت مجاز یا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتیاز می‌شود. تعداد اسب‌هایی که ارابه را می‌کشند به نوع مسابقه بستگی دارد و به‌جز در مواردی خاص، بیش از چهار عدد نیستند.
درساژ
(حرکات نمایشی اسب‌های تربیت‌شده)، که در آن کیفیت ارتباط میان سوارکار و اسب سنجیده می‌شود. این مسابقات در زمین‌هایی مستطیل به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برگزار می‌شوند، و سوارکاران به ترتیب در زمین حاضرشده و برنامه‌های خود را اجرا می‌کنند. این برنامه‌ها می‌توانند مشخص‌شده یا آزاد باشند. داوران بر اساس تکنیک و دقت سوارکار و همچنین اطاعت و حرکات اسب و ارتباط میان آن دو، قضاوت کرده و بین صفرتا ده امتیاز می‌دهند.
سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به‌طوری‌که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تله‌پاتی انجام می‌گیرد. این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، درحالی‌که نتیجهٔ تلاش چندین سال است.
پرش‌بااسب
پرش‌بااسب، که از متداول‌ترین مسابقات سوارکاری در جهان است و در آن سوار به همراه اسب از روی موانعی که در مانژ قرارگرفته می‌پرند. زمان کمتر و خطای کمتر برنده مسابقه را مشخص می‌کند.
استقامت
مسابقات استقامت، که هدف از آن‌ها طی کردن مسافتی طولانی بین ۲۰ تا ۱۶۰ کیلومتر در یک و گاهی دو روز است. اسب‌های عرب از بهترین نژادها برای این نوع مسابقات هستند، زیرا جثه‌ای کوچک و مقاوم در برابر گرما و تمرینات سخت دارند. اسب‌های انگلیسی نیز به دلیل سرعتشان در این زمینه موردتوجه بسیاری قرار می‌گیرند.
وسترن یا آمریکایی
مسابقات وسترن یا آمریکایی، که ریشهٔ آن‌ها به مسابقات گاوچرانی برمی‌گردد.
رودئو
رودئو، که مسابقه با اسب‌های وحشی است.
چوگان
چوگان، که قدیمی‌ترین ورزش گروهی است. این ورزش در ایران باستان رواج و اهمیت زیادی داشته و به بازی شاهان معروف است. امروزه چوگان به دلیل هزینهٔ بالا کمتر موردتوجه عام قرار می‌گیرد