✴️مشخصات رنگ‌ها در اسب در زبان های عامی :
✴️مشخصات رنگ‌ها در اسب در زبان های عامی :
1✴️ـ رنگ‌هاي ساده: شامل سفيد و سياه و كرنگ، سمند و كهر
2✴️ـ رنگ‌هاي مخلوط: شامل نيله، نيله ابرش، قره‌نيله، نيله گلگون، نيله روشن، ابرش، شرابي، گلرنگ ابرش.
3✴️ـ رنگ‌هاي مركب: شامل كهر ابلق، سياه ابلق (دو رنگ اصلي در كناره، ديگر مثل سياه و سفيد)
4✴️ـ رنگ سياه: رنگ ساده‌اي است كه تمام سطح بدن حيوان از موهاي سياه پوشيده شده است به اين رنگ قره محكر هم گفته مي‌شود. رنگ سياه به صورت سياه خالص، مات، سياه براق، سياه كثيف (بعضي از نقاط بدن تبديل به سرخي شده است) ديده مي‌شود. رنگ سياه باعث مي‌شود كه اسب در ظاهر قوي‌تر و ضمخت از آنچه كه هست به نظر بيايد معمولاً كره‌هاي سياه بعداً به
5✴️ـ رنگ سفيد: به اين رنگ قزل هم گفته مي‌شود از سفيد صدفي تا كثيف متمايل به زرد يا سرخابي كمرنگ متغير است. سفيد مات به شكل گچ و بدون تلألو است. سفيد كثيف كه تقريباً زرد رنگ است. سفيد چيني داراي انعكاس آبي رنگ مي‌باشد (دُرنايي) و علت آن رنگ پوست بدن است كه از ماوراء موها ديده مي‌شود. وقتي رنگ سياه طبيعي پوست ظاهر مي‌گردد و در ماوراء موها منعكس مي‌گردد اسب به رنگ خاكستري روشن نيز ديده مي‌شود. اصولاً رنگ سفيد در اول تولد نادر است زيرا هر اسب داراي چند موي سياه حداقل مي‌باشد لذا آن را خاكستري روشن نيز مي‌نامند.
6✴️ـ رنگ سمند: رنگ طلايي روشني است كه اگر يال و دم روشن‌تر از رنگ بدن باشد سمند يال و دم شسته گويند. اگر يال و دم تيره‌تر از رنگ بدن باشد سمند يزيدي مي‌گويند.
7✴️ـ كورنگ: رنگي كه از زرد طلايي تا قهوه‌اي سوخته، جگري يا ترياكي تغيير مي‌كند. در اين رنگ، رنگ يال و دم و دست و پا همرنگ يكديگر است. رنگ كرنگ در واقع يك نوع قرمزي هست كه از يك طرف شباهت سرخي و از طرف ديگر شباهت به قرمزي دارد. اسب‌هاي كرنگ معمولاً لك‌هاي سفيد در سر و اعضا و بيني و لب دارند و به ندرت ممكن است كرنگ يك دست ديده شود. رنگ كرنگ به انواع كرنگ آلويي، روشن طلايي، زرد براق، كرنگ تيره، كرنگ آلبالويي، كرنگ بلوطي، كرنگ سوخته يا خيلي تيره ديده شود.
8✴️ـ رنگ كهر: عبارت است از رنگ قرمزي كه سير‌تر از رنگ كرنگ است. تفاوت و وجه تمايز آن با كرنگ سياه بودن يال و دم و انتهاي اعضا است (دست و پا) رنگ كهر به انواع آهويي (انعكاس زرد) كهر روشن (قرمز خيلي روشن) كهر معمولي، كهر آلبالويي، كهر تيره متمايل به قهوه‌اي، كهر بلوطي و قرمز و قهوه‌اي كهر خرمايي ديده مي‌شود.
9✴️ـ رنگ‌هاي مركب: عبارت از رنگ‌هايي هستند كه از تركيب موهاي غيرهمرنگ به وجود مي‌آيند و مي‌تواند 2 تايي و يا 3 تايي باشد. مثل رنگ خاكستري يا نيله، نيله ابرش، ابرش شرابي. كرنگ ابرش. اگر رنگ‌هاي سياه و سفيد با نسبت‌هاي مختلف پهلوي هم قرار بگيرند، رنگ نيله با خاكستري ايجاد مي‌شود. در خاكستري معمولي تعداد موهاي سياه و سفيد برابر است. در خاكستري موهاي سياه بيشتر از سفيد هست در نيله يا خاكستري خيلي روشن موهاي سفيد بيشتر از سياه است.
10✴️-تنوع رنگ نيلي: شامل خاكستري سربي تالومي و خاكستري تيره با انعكاس آبي، خاكستر آهني.
11✴️-تقسيم‌بندي رنگ نيله: اختلاط موهاي سياه و سفيد اگر تعداد موهاي سياه بسيار زياد باشد قره نيله و اگر سياه و سفيد به صورت منظم باشد نيله گلگون و اگر سفيد از سياه بيشتر باشد نيله روشن گويند. رنگ خاكستري نيله رنگي است كه انواع آن از تمام رنگ‌ها زيادتر است.
زيرا موهاي سفيد و سياه كه باعث تشكيل نيله مي‌شوند به نسبت‌هاي مختلف مخلوط گشته‌اند از طرفي موهاي قرمز نيز در آنها ديده مي‌شود البته گذشت سن نيز باعث اين تغيير مي‌شود مثلاً كره‌هاي خاكستري تيره با گذشت زمان به خاكستري روشن تبديل مي‌شوند.
12✴️-رنگ سمند گرگي: در رنگ سمند گرگي قسمت‌هاي انتهايي زرد و نوك آنها سياه يا تيره است. ابرش مخلوطي از موهاي سفيد، قرمز مي‌باشد و برعكس نسبت مخلوط آنها با يكديگر رنگ ابرش روشن، ابرش معمولي يا ابرش تيره ديده مي‌شود. ابرش خال‌دار موقتي ديده مي‌شود كه موهاي قرمز تعداد زيادي از لكه‌هاي كوچك را توليد كند.
مخلوطي از رنگ‌هاي زرد و سياه مي‌باشد و به نظر مي‌رسد به رنگ سمند دود زده و يا سمند زغالي درمي‌آيند و سمند گرگي.
13✴️-نيله ابرش: تنها رنگي است كه از اختلاط 3 رنگ سفيد و سياه و قرمز ايجاد مي‌شود. اسب‌هاي با رنگ نيله ابرش معمولاً يال و دم آنها سياه و يا تيره‌تر از بقيه بدن است. نيله ابرش گاهي كهر خيلي روشن است. برحسب نسبت‌هاي مختلف 3 رنگ نيله ابرش را وقتي نيله ابرش سفيد گويند كه رنگ سفيد آن زيادتر باشد و اگر 3 رنگ به طور مساوي تقسيم شده باشند نيله ابرش معمولي و اگر رنگ قرمز زيادتر باشد روي هم رفته رنگ داراي انعكاس تيره باشد.
14✴️-رنگ‌هاي مخلوط:
عبارت از رنگ‌هايي هستند كه از اختلاط لك‌هاي مختلف در روي زمينه سفيد تشكيل شده باشد و اصولاً آنها را ابلق مي‌نامند و برحسب رنگ آنها، آنها را ابلق سياه، ابلق موشي، ابلق سمند، ابل
ق گرنگ، ابلق كهر، ابلق خاكستري، ابلق ابرش، ابلق گرگي و ابلق نيمه ابرش مي‌نامند. چنانچه وسعت لك‌هاي سفيد كوچكتر از ساير لكه‌ها باشد تركيبات ياد شده را مقدم يا موخّر مي‌كند. يعني به جاي آنكه بگويند ابلق سياه، سياه ابلق مي‌گويند. و در ورقه هويت بهتر است وسعت و محل آنها را معين كنند.