درباره زین
درباره زین
بعداز اینکه انسان اسب ها را به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل کشف کرد، اولین زین ها را ساخت. چون سوارکار بر روی اسب احتیاج به یک وسیله ایمنی برای نگهداشتن نیاز دارد. حتی در آن زمان ملت هایی که سواری می کردند متوجه شدند که در سواری باید وزن سوار روی پشت اسب پخش شود. زین باعث پخش شدن وزن سوارکار روی اسب می شود و به این ترتیب اسب می تواند مسافتهای بیشتری را بپیماید.
در بیشتر جاهای دنیا هنوز معمول است که سوارکاران حرفه ای از زینهای بزرگ استفاده می کنند. از جنوب به شمال آمریکا از آفریقا تا اسپانیا و در کارمارگ (در فرانسه) همه زین های اصلی در یک چیز با هم اشتراک دارند: آن ها پنل ها بزرگتری از زین های انگلیسی دارند. وقتی زین های قدیم سواره نظام انگلیس را که با زین های حاضر انگلیسی مقایسه می کنیم متوجه می شویم که زین های قدیمی پنل های بزرگتری داشتند.
در پایان قرن نوزدهم، اولین زین های انگلیسی از لندن به آلمان برده شد. ورزشکاران سطح بالای انگلیسی نوع امروزی زین را فقط برای شکار استفاده می کردند. در ابتدا این زین های امروزی انگلیسی برای سواری روزانه استفاده نمی شدند. در آلمان این زین ها ابتدا به نام "زین های تجاری" معروف بودند، برای اینکه فروشندگان اسب هایشان را با این زین ها نمایش می دادند.
بعد از جنگ جهانی دوم یک نجیب زاده اسپانیایی به نام Ilias Toptani بر اساس طرح یک ایتالیایی به نام Caprilli زین های انگلیسی را به صورت امروزی درآورد. زینهای مدرن انگلیسی سبک و شیک هستند و علیرغم همه شک های اولیه در دنیا خیلی سریع طرفدار پیدا کردند و در سراسر دنیا گسترش یافت.
زین انگلیسی
کلمه زین انگلیسی به این معنی نیست که این زین ها در انگلستان ساخته شده اند. بلکه این کلمه به مفهوم کلی برای زین های سواری برای پرش، درساژ و زین های چند منظوره به کار برده می شود.
زین انگلیسی گلوگاه باریک دارد نشست عمیق (یا به نظر عمیق) با پنل های نسبتا کوچک. در بعضی از موارد زین ساز مرکز ثقل را خیلی به سمت جلو می آورد که معمولا عمیق ترین قسمت نشست زین است. این کار باعث می شود که نشست صحیح شود و یا ترجیحاً بدلیل نوع ساخت زین، سوارکار این حالت نشست را خود به خود بگیرید.
مثل همه زین ها، پایه زین انگلیسی هم از درخت یک دست است. درخت زین می تواند از چوب، فایبر گلاس یا پلاستیک درست شده شود. البته بستگی به سازنده زین دارد اگرچه بطور سنتی از چوب ساخته می شود. از درخت ضعیف زین ضعیف درست می شود. درخت زین باید اندازه پشت اسب باشد بدلیل اینکه نمی توان اندازه آن را تغییر داد. پس باید مناسب پشت اسب باشد. زین هایی که اندازه پشت اسب نیستند باعث ایجاد ناراحتی و فشار روی پشت اسب می شوند حتی ممکن است در حرکت اسب هم ایجاد اختلال کنند.
هنگام سواری اگر زین مناسب و اندازه نباشد اسب ها با خواباندن گوش یا لگد زدن سوار کار را متوجه کنند. و یا اینکه سوارکار وقتی اسب به راحتی حرکت نمی کند ممکن است متوجه زین نامناسب بشود... بعد از سواری اگر بعضی از قسمتها زیر زین عرق کرده و نقاط دیگر عرق نکرده باشند، یعنی زین مناسب اسب نیست.
بعد از درخت زین قسمت دیگر زین انگلیسی، پنل آن می باشد. این قسمت کنار درخت زین قرار گرفته است که در تماس با پشت اسب است. با چرم پوشیده شده است و داخلش بالشتک دارد یا از پشم یا ابر یا مواد دیگرپر شده باشد. مهم این نیست که چقدر بالشتک در پنل بزرگ باشد بهرحال هیچوقت جبران یک درخت زین نامناسب را نمی کند.
تنگ انگلیسی همان نوع انگلیسی تنگ وسترن است.
بندی است که به خوبی به هم بافته شده و دور شکم اسب بسته می شود و زين را در جای مطمئن و ایمن قرار می دهد. تنگ باید به اندازه کافی محکم بسته شود که زین ایمنی داشته باشد اما بیش از حد نباید آن را محکم بست تا باعث ناراحتی اسب شود. باید چند سانتی با بازوی اسب فاصله داشته باشد تا در حرکت اسب مزاحمت ایجاد نکند.
رکابها و بند رکابها معمولا جدا از زین خریداری می شوند. رکابها از آهن یا فولاد ساخته شده اند و داخل بند رکاب قرار می گیرند و در جای خود آویزان می شوند. بند رکابها به سايزواندازه سوارکار تنظیم می شوند.
قسمت بالای زین های انگلیسی جایی است که استیل های مختلف زین ها را مشخص می کند. حتی اگر این قسمتها با هم تفاوت داشته باشند قسمتهای زین در اصل شبیه به هم هستند. گوشهای زین در کناره های این زین ها قرار گرفته است بین اسب و سوارکار.
بعضی زین ها بالشتک های بزرگتری دارند. دامن زین لایه دیگری است که روی گوش زین می افتد و سگگ بند رکاب را می پوشاند. که برای سوارکار راحت تر است چون سگگ ران سواركار را اذیت نمی کند.
نشيمن روی زین باید نرم وجنس آن سخت باشد تا سوارکار را نگاه دارد. بر اساس اینکه استیل سواری سوارکار چگونه است زین های انگلیسی نشست هایشان یا عمیق تر است یا کم عمق تر است.