اسبها انسان را وارد دنياي واقعي و ملموس مي‌كنند و موجب تغيير نگرش و افكارشان ميشوند
 
ايو ريوه بنيانگذار يك مدرسه سواركاري در شارنت-ماريتيم است كه در آن معلولان ذهني به عنوان كمك مربي كار مي‌كنند.
او مي‌گويد اين ابتكار باعث شده است كه آنهانسبت به خود ديد ديگري پيدا كنند و كساني كه براي سواركاري به اين مكان مي‌آيند به آنها نه به عنوان معلول بلكه به عنوان يك كارگر ماهر در اصطبل نگاه كنند. به اينترتيب احساس تحقير و ننگ عقب ماندگي جاى خودرا به شادابى و نشاط برمبناى توانايى هاى طبيعى در زندگى داده است و خودرا همتراز با سايرين ميبينند.
 
او مي‌گويد سواري درماني در دهه   ۱۹۷۰در فرانسه آغاز شد و از دهه  ۱۹۸۰ براي كمك به معلولان ذهني مورد استفاده قرار گرفت. او توضيح داد ابتدا فيزيوتراپيست‌ها اين شيوه را به كار بردند سپس از آن براي كمك به كودكاني كه مشكلات اجتماعي ، خانوادگي و يا رفتاري داشتند و حتي دچار اختلالات شخصيتي بودند استفاده شد.
 
اينها كودكاني بودند كه نمي‌خواستند قوانين جامعه را رعايت كنند. اما زماني كه كسي سوار بر اسب مي‌شود، الزاما بايد قوانين اين حيوان را رعايت كند و نقض آن مي‌تواند پيامدهاي بسيار ناخوشايندي داشته باشدو اين اجبارموجب گرديد تا در نحوه رفتار و تعامل خود باجامعه نيز تعديل و تغيير رفتار داشته باشند.