سوراخ شدن سم اسب

سوراخ شدن زير سم یکی از عوامل مهم لنگش است که به راحتی می‌توان آن را درمان نمود. اسب یک یا دو روز پس از گذاشتن سم روی یک سنگ تیز یا میخ دچار لنگش می‌شود که اغلب علت آن نامعلوم است. در موارد حاد اسب به هیچ وجه حاضر نیست سم خود را روی زمین بگذارد، اگر هم این کار را بکند بجای کف سم، نوک سم را روی زمین می‌گذارد. اگر به سم اسب دست بزنیم، گرمای بالای آن را حس می‌کنید و برای اینکه در این تشخیص دچار اشتباه نشوید، حرارت آن را با پای دیگر اسب مقایسه نمایید. فشار آوردن به ناحیه و یا ضربه زدن باچكش مخصوص به آن بسیار دردناک خواهد بود. پیدا کردن ناحیه سوراخ شده زيرسم بسیار مهم است. اگر زير سم اسب را تمیز کنید و به نقطه تیره عمقی برخورد کنید که با تراش سطحی محو نمی‌شود محل آسیب دیدگی را پیدا کرده اید. نعلبند و یا جراح دامپزشک باید تا رسیدن آبسه مرتباً آن را چک کنند. چرک این آبسه شبیه چرک آبسه پوستی نیست. این چرک خاکستری یا سیاهرنگ بوده و بجای آنکه مایع شود بیشتر شبیه خمیر یا پودر است. باید سوراخی به اندازه مناسب ایجاد کرد تا همه چرک از آن خارج گردد.

عملکرد درمانی

سم اسب باید بطور منظم حداقل ٢بار در روز ضمادگذاری شود تا جائیکه دیگر چرکی به مدت ٢ روز از ناحیه خارج نگردد. ضمادهای کائولین و آنیمالیتکس برای این کار مؤثرند. ضمادهای تهیه شده از سبوس تأثیر کمتری دارند. اگر ضمادگذاری زودتر از موقع مقرر قطع شود چرک بیشتری در ناحیه جمع می‌شود و اسب دوباره دچار لنگش می‌گردد. چون میکروب‌های بیشتری از طریق سوراخ ایجاد شده توسط شما وارد زخم می‌گردند. برای جلوگیری از این امر حفره ایجاد شده توسط گاز- پنبه‌ای آغشته به قطران یا آنتی بیوتیک مناسب پوشانده شود. یک گاز را باید همانند درپوشی در قسمت کف پا بگذارید تا در مدت دو هفته اول درمان، پانسمان را در جای خود حفظ کند. تجویز یک دوره آنتی بیوتیک به منظور نابود کردن کلیه میکروب‌هایی که ممکن است به جریان خون راه یابند، توصیه می‌شود. اگر اسب پس از ٣الى٤روز به درمان جواب نداد، پای اسب باید از نظر خارج شدن چرک کنترل گردد. گاهی لازم است که آبسه با مترونیدازول درمان و یا با ئیدروژن پراکسید شسته شود. اگر باز هم لنگش ادامه یافت باید از پای اسب عکس بااشعه ایکس گرفت تا از نظر وجود جسم خارجی بررسی گردد.