توصیه هایی برای درک بهتر احساسات اسب

اسب ها در هر زمان فقط به یک چیز می توانند فکر کنند. سوارکاری که موقع سواری مرتب اسب را تنبیه می کند یا حرکات او را "اصلاح" می کند، حواس او را از کاری که باید انجام دهد پرت می کند و علاوه بر این، احترامش پیش اسبش از بین می رود.

واکنش های شدید و ترس زیاد، از جمله خصوصیات اسب ها در دوره پیش از تاریخ بوده است. در واقع مرگ و زندگی اسب ها بستگی به همین رفتار داشته است. اسب ها دارای سیستم گسترده ای از رباط ها هستند که به آنها امکان خوابیدن در حالت ایستاده را می دهد. آنها وقتی می ترسند با وحشت از جا می پرند، بدون اینکه به این فکر کنند که آی اصلا لازم است بترسند یا نه و یا ترسیدن آنها چه عواقبی دارد. اسب های جوان وقتی از ترس پا به فرار می گذارند، حتی ممکن است به جایی بخورند و به خودشان آسیب بزنند.

عکس

اسب گریزان امروزی فقط رفتارهایی را به ارث برده که اجدادش را از خطر مرگ نجات می داده است. وقتی سن اسب ها بالاتر می رود، معمولا بهتر می شوند. سرعت، تیزی و علاقه به خدمت رسانی حتی به قیمت از خودگذشتگی، خصوصیاتی است که اسب را برای انسان، فوق العاده مفید ساخته است. اما گاهی هم این ویژگیها دردسرساز می شود.

برای کنار آمدن با اسب های ترسو، باید تجهیزات مناسب داشته باشیم و نباید با عجله و بدون مقدمه او را وارد فضاهای غریب و تازه کنیم. اسب ها در فضای زندگی شان راحت و آرام هستند، اما در محیط جدید ممکن است اینطور نباشند. سوارکاری که با این نوع اسب ها کار می کند باید حواسش باشد که اسب را در موقعیت های ناگهانی و غیرقابل کنترل قرار ندهد.

برای اینکه بدانید چه موقعیت هایی برای اسب ترس آور است تا از آنها دوری کنید، می توانید از زبان بدن اسب و خواندن احساساتش استفاده کنید. وقتی اسب گوشش را به عقب می چسباند، خشمگین است. در این حالت ممکن است لگد بزند یا گاز بگیرد.

البته بعضی اوقات اسب های مسن تر از این حالت برای ترساندن و بلوف زدن استفاده می کنند! همچنین، اسب ها موقع انجام دادن کارهای سخت و تلاش زیاد هم گوش شان را به همین حالت در می آورند، مثلا هنگام تاخت سریع.

مادیان هایی که کره کم سن دارند، اگر چنین علامتی نشان بدهند باید به حال خود رها شوند. آنها روی کره هایشان خیلی حساسند.

عکس

تیز شدن گوش های اسب رو به جلو، نشان دهنده کنجکاوی و توجه است. بعضی از اسب ها وقتی در محیط جدید قرار می گیرند به هر چیزی که می بینند توجه و علاقه نشان می دهند، بدون اینکه بترسند یا بخواهند از چیزی بگریزند. این اسب ها خوش بین هستند و از کارشان لذت می برند. بعضی دیگر، گوش هایشان را جلو نگه می دارند و چشم هایشان را باز می کنند تا چیزی برای گریختن پیدا کنند.

چشم ها و سوراخ های بینی، هم احساس اسب را نشان می دهند و هم دما را: وقتی باز و گشاد می شوند، علاقه، کنجکاوی یا هراس را نشان می دهند. وقتی چشم های اسب برق می زند، سوراخ های بینی اش گشاد می شود و عضلاتش را سفت می کند، احتمال دارد یک واکنش در راه باشد. این واکنش می تواند صرفا شروع به دویدن یا تغییر جهت دادن باشد. اگر بیشتر از اینها بترسد، ممکن است عقب بپرد یا جفتک بیندازد.

سوارکارهایی که احساسات اسب شان را درست می خوانند اغلب می توانند با اسب هماهنگ شوند و با رفتار متناسب، استفاده درست از دست- جلو و حرف زدن با اسب، او را کنترل کنند.

سوارکاران کم تجربه باید از زین عمیق با جلوی پهن و تجهیزات مناسب استفاده کنند تا بتوانند تعادل را روی اسب حفظ کرده و از آسیب جلوگیری کنند. چکمه سوارکاری این افراد باید طوری باشد که در صورت افتادن از اسب، داخل رکاب گیر نکند. زین اسب های ترسو نیز نباید لیز و لغزنده باشد.

منبع: جهان سب